سانسور میانی زمانی اتفاق می افتد که برخی از نقاط داده ها درون فواصل سانسوری تصادفی بیفتند و غیرقابل مشاهده گردند. این سانسور تعمیمی از سانسور از چپ و راست می باشد و کاملا با سانسور دوبل متفاوت است. ایده سانسور میانی اولین بار توسط جمالآماداکا و مانگالام (jammalamadaka & mangalam, 2003) در سال 2003 معرفی گردید. هم چنین برآوردگر درستنمایی ماکسیمم ناپارامتری، npmle، توسط آنها بدست آمد. بر اساس آنچه گفته شد، این پایان نامه شامل پنج فصل می-باشد. در فصل اول به معرفی مفاهیم و تعاریف مورد نیاز و خلاصه ای از پیشینه تحقیق پرداخته شده است. در فصل دوم، انواع گوناگون سانسور و سانسور میانی معرفی گردیده است. در فصل سوم برآوردگر خودسازگار (sce) و برآوردگر درستنمایی ماکسیمم ناپارامتری (npmle) برای داده های سانسور میانی ارائه شده است. هم چنین، یک الگوریتم برای محاسبه sce بدست آورده و نشان داده شده است که npmle در معادلات خودسازگاری صدق می کند. در پایان اثبات گردیده است که npmle تمام جرم خود را به مشاهدات سانسور نشده اختصاص می دهد مگر اینکه فواصل سانسوری شامل هیچ مشاهده سانسور نشده ای نباشد. در فصل چهارم، یک شرط لازم و کافی برای اثبات برابری sce و npmle ارائه گردیده است. سپس یک الگوریتم ارائه شده است و بوسیله آن مسئله ی یافتن npmle به چند زیر مسئله ساده تقسیم شده است. در فصل پنجم، کاربرد روش های جدید و خلاصه نتایج آمده است.