از زمانی که سیستم مهاربندی خارج از مرکز مطرح گردید و محققین به عملکرد مناسب این سیستم در مناطق زلزله خیز به عنوان یک سازه مقاوم در برابر زلزله پی بردند، در بسیاری از آیین نامه های معتبر دنیا این سیستم توصیه شد. اگر یک سازه با مهاربندی خارج از مرکز به خوبی طراحی شود، شکل پذیری و قابلیت جذب انرژی بالایی از خود نشان خواهد داد و این یکی از مزایای مهم این گونه سیستم ها می باشد. از طرفی شکل پذیری و جذب انرژی پایین، به همراه محدودیت های معماری در سیستم های با مهاربند هم مرکز از معایب این سیستم ها به شمار می آید. یکی از معیارهای اصلی برای تشخیص پایداری سازه ها در برابر زلزله شکل پذیری است و می توان با محاسبه ضریب شکل پذیری، رفتار واقعی سازه های مختلف را به درستی الگوسازی نمود. مساله اصلی در تعیین شکل پذیری یک سیستم مهاربندی خارج از مرکز تعریف صحیح نقاط مفاصل غیر الاستیک می باشد. لذا جهت بررسی رفتار سازه در برابر بارهای جانبی می بایست رفتار غیرخطی سازه، الگوسازی شود. اثرات غیرخطی به طور کلی شامل مصالح و هندسه است. با توجه به ناچیز بودن اثرات غیرخطی هندسی در سازه ها از بررسی آنها در این مقایسه صرف نظر شده و برای بررسی رفتار غیرخطی مصالح از مدل موجود در fema356 استفاده شده است. از آنجا که عملکرد مهاربند خارج از مرکز وابسته به طول تیر پیوند آن است، اثرات تغییر طول تیر پیوند نیز بر رفتار لرزه-ای سیستم خارج از مرکز بررسی شده است. بدین منظور مدل های سازه ای 10،5و15 طبقه از سیستم مذکور، مورد بررسی قرار گرفت و ضرایب شکل پذیری و رفتار این سیستم با استفاده از روش های ارائه شده محاسبه گردیده است. براساس نتایج حاصل ضریب شکل پذیری و رفتار بدست آمده برای مدل ها به ترتیب4.26و9.79 می باشد