چکیده: مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر 8 هفته تمرین مقاومتی تناوبی با استراحت فعال و غیرفعال بر آمادگی هوازی و توان بی هوازی بازیکنان بسکتبال نخبه جوان تیم مناطق نفت خیز جنوب بود. آزمودنی ها به صورت تصادفی در دو گروه تجربی، گروه تمرین با وزنه تناوبی با استراحت فعال و گروه تمرین با وزنه تناوبی با استراحت غیر فعال تقسیم شدند. به منظور اندازه گیری vo2max ، vvo2max و tmax آزمون فزاینده ای با مراحل یک دقیقه ای روی تردمیل اجرا شد ورزشکاران 2 جلسه در هفته و به مدت 8 هفته در تمرینات حضور یافتند. تمرینات تناوبی گروه استراحت فعال در هر جلسه عبارت بود از : 3 نوبت 12 تکراری همراه با 2 استراحت فعال (6 تکرار) و گروه غیر فعال 4 نوببت 12 تکراری با 3 استراحت غیرفعال بود. جهت مقایسه اثر بخشی تمرینات مقاومتی تناوبی بر vo2max، vv02max , tmax و توان بی هوازی گروه فعال و غیرفعال از آزمون t وابسته و برای مقایسه بین گروهی از آزمون t مستقل در سطح معنی داری 5 / 0 p <. استفاده شد. پس از دوره تمرینی بهبود معنی داری در vo2max ( 1/ 9 درصد)، vvo2max ( 2/63درصد)، tmax (2/10 درصد) و توان بی هوازی ( 8/45درصد) در گروه استراحت فعال مشاهده شد(p?0.05) و در گروه استراحت غیرفعال فقط در شاخص vo2max اختلاف معنی داری مشاهده شد و سایر متغییرها تفاوت معنی داری را نشان ندادند(p?0.05). همچنین تفاوت های بین گروهی در تمام شاخص ها به جزء tmax برتری گروه استراحت فعال را نشان می دهد (p<0/05).نتایج تحقیق حاضر نشان داد که به کار گیری تمرینات تناوبی مقاومتی با استراحت فعال نسبت به این برنامه تمرینی با استراحت غیرفعال موجب بهبود فاکتورهای آمادگی هوازی و توان بی هوازی می گردد.