در گذشته ای نه چندان دور در فیلمسازی ایران، عنوان بندی فیلم، عموما به صرف اطلاع رسانی ساخته می شد و عامل زیبایی شناسی و بیان بصری و مفهومی آن کمتر مورد توجه قرار می گرفت. اما در سال های اخیر، شاهد رشد این عنصر در ایران به عنوان یک شاخه مستقل و حائز اهمیت می باشیم. در طراحی و ساخت عنوان بندی، مجموعه ای از تعاملات نقوش، حروف، عناصر بصری و نشانه های گرافیکی در قالب کادربندی و زمان بندی های متناسب، برای بیان هرچه بهتر مفاهیمی فراخور موضوع، به کار گرفته می شود. پژوهش حاضر با تبیین نقش این عوامل از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحلیل نمونه هایی از عنوان بندی های فیلم های سینمایی به شیوه میدانی و توصیف یافته ها، به بررسی نقش "تایپوگرافی" به عنوان یک عنصر اساسی و جدایی ناپذیر در طراحی عنوان بندی فیلم های سینمای ایران پرداخته است تا به نتایجی در خصوص این مطلب دست یابد که آیا جنبه خوانایی نوشتار در طراحی تیتراژ (آغازین) اولویت دارد یا اینکه نوشتار صرفاً بهانه ای است برای اینکه از طریق ویژگی های بصری، در خدمت فضاسازی فیلم قرار گیرد.