در این پژوهش ابتدا تلاش شده است تا کلیاتی درباره فن ترجمه، ترجمه وترجمه های قرآن کریم پرداخته شود و اینکه فهم درست قرآن نیاز به ترجمه به زبان هایی جز زبان عربی را ناگزیر می نماید. لذا مترجمان اقدام به ترجمه قرآن به روش های مختلف از جمله ترجمه ی تحت اللفظی و یا لفظ به لفظ و ترجمه ی آزاد و یا معنوی و ترجمه ی تفسیری کرده اند. ترجمه ی لفظی نارساترین ترجمه می باشد و اکثر ترجمه های کهن به این روش انجام می گرفت.لذا مترجمان به ترجمه ی آزاد روی آورده اند و اکثر ترجمه های امروزین قرآن کریم به این سبک نگارش می یابد. هرچند از دیر باز مخالفت هایی در زمینه نهی و یا جواز ترجمه صورت گرفته است و هر یک از علما در رد و یا تأیید آن نظراتی را بیان داشته اند ودر یک جمع بندی کلی و با توجه به قرائن موجود در قرآن به این نتیجه رسیده اند که هیچ منع شرعی برای ترجمه قرآن وجود ندارد. لذا شرایطی را برای مترجم و ترجمه قرآن بیان داشته اند که رعایت آن در ترجمه ضروری می باشد وعدم رعایت آن موجب ترجمه به رأی و حرام می باشد . همچنانکه مترجم فاضل سید علی موسوی گرمارودی برای دست یابی به ترجمه روان واستوار شرایط لازم در ترجمه را رعایت فرموده اند و برای ترجمه ای زیبا و وفادار خود را مقید به اصولی دانسته اند و این اصول را از ابتدا تا انتها در صدد اعمال در ترجمه خود بوده اند گرچه در مواردی نیز از آن عدول کرده اند. مترجم فاضل در این چاپ از ترجمه قرآن خود را مقید به اصولی دانسته اند از جمله یکسان سازی در ترجمه و دقت در ترجمه قواعد صرفی و نحوی و ساختاری. اما در این ترجمه می بینیم که ایشان گهگاهی موارد مذکور را در ترجمه رعایت نکرده و ترجمه ای متفاوت در زمینه های مذکور ارائه داده اند. البته این موارد در ده جزء اول قرآن کریم حاکی از آن است که مترجم در این چاپ از قرآن با آنکه در چاپ های قبلی نیز اصلاحاتی بر روی آن صورت گرفته است باز مواردی از دست ایشان خارج شده و آنچه در موخره یاد آور شده اند به آن پایبند نبوده اند. و با تمام این اوصاف اگر هر تلاوتگر قرآنی، تورقی بر ترجمه ی گرمارودی زند، اولین چیزی که به چشم می آید ترجمه ای روان، زیبا و دلنشین است و به جرأت می توان گفت ترجمه ی استاد فرزانه سید علی موسوی گرمارودی از ترجمه های ممتاز و زیبا در عصر حاضر است. کلید واژه: قرآن، ترجمه، مترجم، نقد، سید علی موسوی گرمارودی.