هنر آینه کاری از هنرهای سنتی ایران است که عمدتاً در تزیینات داخلی بناهای تاریخی به ویژه اماکن مذهبی کاربرد دارد؛ بهره گیری از این هنر همواره در راستای تحقق بخشیدن به کیفیت معنوی بنا و تجسم عالم مثال دراندیشه عرفا و هنرمندان ایرانی صورت گرفته است؛ همچنین کیفیت زیبایی شناختی که در این هنر نهفته است زمینه رشد و گسترش گونه های مختلف تصویری را فراهم کرده؛ تا جایی که رخدادها و سبک های نقاشی نوین به ویژه نقاشی امپرسیونیسم،کوبیسم، فوتوریسم و اُپ آرت، به لحاظ بصری با این هنر قابل مقایسه هستند. این تحقیق تلاشی است برای پاسخگویی به این مسئله که آیا نشانه های زیبایی شناختی در آینه کاری ایرانی و نقاشی نوین هم طراز و هم شأن هستند؟ از این رو با بهره جستن از روش تحلیلی-کیفی و با فنون جمع آوری اطلاعات میدانی و کتابخانه ای به مطالعه پاره ای از وجوه اشتراک نمونه های مورد نظر می پردازیم. 1-حاصل تطبیق و نتیجه بررسی ها حاکی از شباهت های بصری در ساختار تجسمی آینه کاری ایرانی و نقاشی نوین (امپرسیونیسم،کوبیسم، فوتوریسم و اُپ آرت) است 2-نشانه های بصری همچون، استحاله فرم به رنگ، استحاله واقعیت عینی به فرم، تباین همزمان، حجم نمایی (بعدسوم)، همزمانی بصری (بعدچهارم)، تجزیه سطوح هندسی، نقطه پردازی، تکرار، سطوح هندسی، توهم بصری،کیفیت دیداری،کنتراست رنگی قبل از اینکه در نظام زیبایی شناسی نقاشی نوین پدیدار گردد، در هنر آینه کاری ایرانی متجلی گردیده است.