این باور عام درسطح بین المللی وجودداردکه نحوه رفتار یک دولت بااتباع وافرادداخل درصلاحیتش امری صرفا داخلی ودرحاکمیت مطلق دولتها نیست بلکه یکسری تعهدات بین المللی براساس عرفها ومعاهدات بین المللی شکل گرفته است که دولتها ملزم به رعایت موازین آنهادرنحوه برخورد بااتباعشان می باشند.این دسته از قواعد که ازآنهاتحت عنوان قواعد حقوق بشریاد می شودروز به روزدامنه حاکمیت دولتهارامحدودترمی کنندتادولتهای خودکامه نتوانند حقوق انسانی افراد رانادیده بگیرند.بااینهمه برخی دولتها چنین تلقی می کنند که قواعدحقوق بشرصرفادروضعیتهای عادی لازم الرعایه است ودروضعیتهای اضطراری ووقوع درگیریهای مسلحانه داخلی ونیزبرای سرکوب معترضین وشورشیان تعهدی به این قواعد ندارند"دراین تحقیق تعهدات دولتها به رعایت حقوق بشردرشرایط اضطراری ودرگیریهای مسلحانه داخلی براساس موازین بین المللی باروش توصیفی-تحلیلی ومطالعات کتابخانه ای موردبررسی وتحقیق قرار گرفته است تامشخص شودادعای دولتهای مذکورمعتبراست یاخیر.پس ازمورد فوق اینگونه نتیجه گیری شده است که دولتها می توانند درشرایط اضطراری وفوق العاده تعریف شده صرفابرخی ازانواع حقوق بشرراکه حقوق بنیادین بشر محسوب نمی گردندبارعایت پارامترهایی آنهم بطورموقت به حالت تعلیق درآورند.