به منظور بررسی اثر کودهای فسفر و آهن برعملکرد و اجزاء عملکرد دانه گندم ، آزمایشی به صورت فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار سطح فسفر (0 ،75 ، 150 و 225کیلوگرم در هکتار فسفر از منبع سوپر فسفات تریپل) و سه سطح آهن (0 ، 3 و 5 در هزار آهن از منبع فوسین) در سه تکرار، در سال زراعی91-1390 در ایستگاه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان به اجرا در آمد. نتایج این پژوهش نشان داد که کاربرد فسفر اثر معنی داری در افزایش عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت و تعداد دانه در خوشه نداشت ولی کاربرد آن باعث افزایش وزن هزاردانه، تعداد خوشه و طول خوشه به طور معنی داری شد به طوری که بیشترین وزن هزار دانه و تعداد خوشه از تیمار کودی p3 (150کیلوگرم در هکتار) به ترتیب با مقادیر 59/39 گرم و6/403 و بیشترین طول خوشه از تیمار کودی p1 با مقدار184/8 سانتیمتر به دست آمد. کاربرد آهن باعث افزایش معنی دار در کلیه صفات به جزء ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و تعداد خوشه شد. مطالعه اثر متقابل فسفر و آهن نشان داد که بیشترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک مربوط به تیمار p1f2 (عدم مصرف فسفر و سطح سه در هزار آهن) به ترتیب با مقادیر3370 و6417 کیلوگرم در هکتار به دست آمد که نسبت به تیمار شاهد (p1f1) به ترتیب 5/26 و 6/17 درصد افزایش داشتند و با توجه به همبستگی بالای بین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک، ترکیب کودی p1f2 به عنوان مناسب ترین تیمار کودی پیشنهاد می گردد. واژه های کلیدی: فسفر، آهن، گندم، محلول پاشی.