از بین مطالعات انجام شده در مورد نمود، تحقیق حاضربه بررسی تطبیقی نمود لحظه ای- تداومی دردو زبان فرانسه و فارسی می پردازد.افعا لی که ذاتا دارای یک نقطه پایانی هستند و رسیدن به آن نقطه و انجام کامل عمل موردنظر به بروز وضعیت پایداری منجر می گردد که قابل رویت است، بیانگر این نمود هستند. با بررسی تحلیل های انجام شده، به نظر می رسد که این نموددر دسته ی نمودهای واژگانی جای می گیردکه البته بسته به بافت موقعیتی می تواند درتغییر معنای فعل و عملکرد آن نقش داشته باشد. درزبان فرانسه علاوه بر معنای فعل گروه اسمی نیز می تواند بیانگر این نمود باشد ولیکن در زبان فارسی این نمود از طریق عناصری مانند افعال مرکب، صفت مفعولی یا وجه مجهول فعل بیان می شود. نمود در حالت کلی به خصوص نمودلحظه ای- تداومی در زبان فارسی همواره نادیده گرفته شده است. بعد از بررسی این نمود از طریق پیکره زبانی دریافتیم که تنها زمان های دستوری که در زبان فارسی بیانگر این نمود هستند ماضی نقلی و ماضی بعید است. علاوه بر آن در زبان فرانسه عناصری مانند نوع و تعداد مفعول، نوع متمم به کار رفته و برخی قیدها و صفت ها می توانند براین نمود تاثیر بگذارند. با وجودواژگانی بودن این نمود، بافت جمله که این عنصر فعلی یا اسمی درآن به کار رفته مهمترین فاکتور در تعیین این نمود است.