ایرانیان برای زیبایی مقامی بلند قایل هستند. در طی قرن ها همیشه هنر ایران با ذوق و فهمی خاص و استادانه همراه بوده است. این هنر به دلیل دارا بودن ویژگی های خاص همچون شکوه و جلال ذاتی مورد حمایت اکثر پادشاهان قرار می گرفته است. دامنه وسیع هنر ایرانی را حد و مرزی نیست، این دامنه شامل شاخه های هنری بی شمار است. به جراًت می توان گفت خلق هر اثر هنری، بازتاب احساسات و ادراکات انسان از محیط پیرامون او و زمینه های فکری مورد علاقه اش می باشد. آثاری را که هنرمند با الهام از طبیعت و ذهن به وجود می آورد، مظهر فرهنگ و تمدن و پدیده های حاکم بر زندگی اوست. نشانه هایی از این زیبایی ها در هنر شکوهمند و در عین حال کامل و گویای دوران ساسانی نمود یافته است. این دوره اوجترقی و تجلی هنر ایرانی است. در این میان هنر موسیقی به خاطر داشتن ارتباطی مستقیم با شنوایی و القای احساسات ویژه به شنونده خود از جایگاه خاص تری در میان جوامع عام و خاص برخوردار است. بنابراین در هر برهه ی زمانی در مراحل مختلف زندگی مانند جنگ ها، جشن ها، آداب و رسوم، سوگواری ها و ... موسیقی حضوری دائم و ویژه داشته است. در یک تعریف کلی می توان گفت هنر زبان بشری است و موسیقی زبان دل و عالی ترین تجلی قریحه انسان است. برای رسیدن به تمامی اهداف در نظر گرفته شده جهت تکمیل متنی شایسته ارزش های هنری دوره ساسانی از روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی استفاده شده است. این پژوهش در چهار فصل مختلف با بهره مندی از روش فوق الذکر به شناسایی هنر دوره ساسانی در باب موسیقی، نقاشی، انواع مختلف نقوش موجود در هنر این دوره (سکه، کتاب، پارچه، مهر، حجاری، ظروف و ...) و در عین حال با نظری گذرا به نقوش زنان در موارد فوق پرداخته است.