بنا بر گواهی تاریخ، زندگی انسان از دیرباز به شکل اجتماعی بوده و یکی از مهمترین نیازهای او در زندگی جمعی، برقراری ارتباط با همنوعان خود، پیام رسانی، تفهیم و تفاهم است. بشر از گذشته تاکنون برای برقراری ارتباط در جوامع خود از وسایل و ابزارهای گوناگون سود می جسته که در این میان "زبان" مهم ترین ابزار و وسیله ی او به شمار می آید. اما زبان تا زمانی که به صورت یک دستگاه انتزاعی و ذهنی است نمی تواند مهمترین نقش و کارکرد خود یعنی"برقراری ارتباط" را محقق سازد. زیرا یک مقوله ی مجرد و روانی تا زمانی که دارای عینیت و نمودی نباشد، برای مخاطب قابل حس نیست. بدین منظور زبان به صورت دو نمود عینی و محسوس درآمده است که این دو عبارتند از: "صوت" و "خط" که به ترتیب به عنوان ماده ای "شنیداری" و "دیداری" نظام زبان را در خود منعکس می سازند. گرافیک یا همان "ارتباط تصویری" هنری پویا و کاربردی است. چنان که می دانیم "تصاویر" از نخستین روزهای حیات بشر، نقش مهمی در ایجاد ارتباط داشته اند. گرافیک همواره از هر عاملی که بتواند به امر تأثیرگذاری و ماندگاری هر چه بیشتر و بهتر "پیام" در ذهن مخاطب یاری رساند، بهره می برد. از آن جا که زبان نیز چه در نمود گفتاری و چه در نمود نوشتاری خود دارای قابلیت های بسیاری است، بررسی چگونگی به کار گیری تمهیدات زبانی گوناگون در گرافیک موضوع این پژوهش قرار گرفته است. در فصل اول این پژوهش به تعریف علمی زبان و ویژگی های آن خواهیم پرداخت. سپس در فصل دوم به بررسی انواع این ویژگی ها(مبتنی بر نوشتار یا گفتار و یا هر دو) و تأثیر آن ها بر طراحی گرافیک با ارائه مثال می پردازیم و در نهایت در فصل سوم ضمن ارائه گزارشی از پروژه ی عملی، به بحث پیرامون نتایج این تأثیر وانواع و موارد کاربرد آن(در زمینه های تجاری، اجتماعی، فرهنگی و هنری) خواهیم پرداخت .