در این مطالعه از اوره هیدروژن پراکسید به عنوان اکسیدان در حضور دو کمپلکس منگنز پورفیرین mntpp(oac) و mntpfpp(oac) با خصوصیات فضایی و الکترونی متفاوت و پیریدینها و آمینو پیریدینها به عنوان لیگاند محوری با خصوصیات فضایی و الکترونی متفاوت و استیرن و تعدادی از مشتقات آن به عنوان اکسیدشونده در حلال متانول/دیکلرومتان، تحت ?/ هوا و در دمای ? ? ?? استفاده شد. همچنین شرایط بهینه برای واکنش اپوکسایش استیرن با کاتالیزور mntpfpp(oac) ، در حضور چند دهندهی نیتروژنی مشخص شد. تاثیر عوامل مختلف مانند ماهیت منگنز پورفیرینها، نسبت مولی دهندهی نیتروژنی / mntpfpp(oac) و اوره هیدروژن پراکسید / mntpfpp(oac) بررسی گردید. مشخص شد که برای داشتن بیشترین بازده یک نسبت بهینه برای دهندهی نیتروژنی / mntpfpp(oac) وجود دارد و همچنین با افزایش نسبت اوره هیدروژن پراکسید / mntpfpp(oac) - - بازده و سرعت واکنش افزایش مییابد. از استیرن، ? کلرو استیرن، ? کلرو استیرن و ? متوکسی استیرن با ویژگیهای الکترونی و فضایی متفاوت استفاده گردید و - مشخص شد که آلکنهای با حجم فضایی کمتر و پیوند دوگانه غنی از الکترون واکنشپذیری بیشتری در اپوکسایش دارند.