هدف پژوهش حاضر مقایسه کارایی درونی مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی شهر داراب در سال تحصیلی 89-1388 می باشد . روش تحقیق این پژوهش از نوع توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی شهر داراب در سال تحصیلی مذکور است که شامل 2717 نفر دانش آموز می باشد. از روش هایی هم چون مصاحبه حضوری از مدیران مدرسه و پایگاه اطلاعات دانش آموزی سازمان آموزش وپرورش شهر داراب برای گردآوری اطلاعات لازمه استفاده شده است، دراین پژوهش از روش سرشماری استفاده شده، برای تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش ابتدا با استفاده از شاخص های کارایی درونی نظام آموزشی مقدار این شاخص ها محاسبه گردید و سپس از روش های آمار توصیفی برای تحلیل داده ها بهره گرفته شد. مهمترین یافته های پژوهش حاضر عبارتند از: میانگین نرخ ارتقاء در مدارس غیرانتفاعی نسبت به مدارس دولتی بالاتر است، به طور کلی این میانگین در مدارس غیرانتفاعی 100% بوده ولی در مدارس دولتی به دلیل افت زیادتر 9/97% می باشد. در مدارس غیرانتفاعی هیچگونه نرخ ترک التحصیل، افت، تکرارپایه و اتلافی وجود نداشت ولی مدارس دولتی دارای نرخ ترک التحصیل 33% ، نرخ تکرارپایه 005/1% ، نرخ افت 33/1% و نرخ اتلاف53/1% می باشد، نرخ ماندگاری در مدارس دولتی 6/99% ولی در مدارس غیرانتفاعی 100% بدست آمده است، از نظر نسبت شاگرد به کلاس در مدارس دولتی نسبت به مدارس غیرانتفاعی تراکم دانش آموز وجود دارد، سرانه فضای تدریس در مدارس دولتی زیر استاندارد در ایران، ولی در مدارس غیرانتفاعی بالاتر از این استاندارد می باشد، هزینه ی سرانه و دانش آموز روستایی در مدارس غیرانتفاعی نسبت به مدارس دولتی بیشتر است ، از نظر نسبت شاگرد به کلاس، این نسبت در مدارس دولتی برابر 7/7 و در مدارس غیر انتفاعی برابر 2/5 بدست آمده است. همچنین از نظر طول دوره ی تحصیلی فارغ التحصیلان در مدارس دولتی نسبت به مدارس غیرانتفاعی طول دوره تحصیلی بیشتری داشته است.