هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی بهزیستی درمانی در کاهش اضطراب، افسردگی، استرس و بهبود نگرش های ناکارآمد، و افزایش بهزیستی روانشناختی دانش آموزان دختر پایه ی دوم یک دبیرستان دولتی، در منطقه ی 2 آموزش و پرورش شهر تهران بود. روش پژوهش حاضر، شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. به منظور انجام این پژوهش تعداد 30 نفر از 200 نفر دانش آموز پایه ی دوم این دبیرستان، که نمره ی آنها بالاتر از نقطه ی برش مقیاس نگرش های ناکارآمد(das) ویزمن و بک(1978)، مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس(21- dass) لاویبوند و لاویبوند(1995) نمونه ی 21 سوالی، و مقیاس بهزیستی نوجوانان برلسون(1981) بود، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(هر گروه شامل 15 نفر) جایگزین شدند و اعضای گروه آزمایش در 10 جلسه بهزیستی درمانی شرکت کردند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که تفاوت میان گروه های آزمایش و کنترل در کاهش میزان اضطراب، نگرش های ناکارآمد و افزایش بهزیستی نوجوانان معنادار است، اما این تفاوت در کاهش افسردگی و استرس معنادار نیست. کلید واژه ها: نوجوانان، بهزیستی درمانی، اضطراب، افسردگی، استرس، نگرش های ناکارآمد، بهزیستی روانشناختی.