مقدمه: چون روش درمانی کلاسیک و دیگر درمانهای رایج در مورد لیشمانیوز کارآمد و موثر نبوده اند و علاوه بر آن مقاومت دارویی و عوارض سوء درمانهای رایج مشکلاتی را برای بیماران با لیشمانیوز جلدی (cl) پیش آورده است نگرش بر روی اهداف نوینی می باشد که قادر به ایجاد تغییر در روند بهبودی زخم بوده و توانایی لازم در کنترل و مهار انگل داشته باشند. نیتریک اکساید (no) یکی از مهمترین ترکیبات شیمیایی ضد انگلی تولید شده بوسیله ماکروفاژها در طی پاسخ های ایمنی ذاتی می باشد. بعلاوه تولید no در نوتروفیلها، لمفوسیت ها و ماکروفاژها، قسمتی از عملکرد سایتوتوکسیک این سلولها به شمار می آید. نقش ضد انگلی no در in vivo و in vitro در انگل لیشمانیا دارای اهمیت است، بطوری که no می تواند انگل داخل سلولی لیشمانیا ماژور را مورد هدف قرار دهد. تنظیم no می تواند علائم کلینیکی بیماری را تغییر داده و روی تکثیر آماستیگوت ها درون ماکروفاژها، اندازه زخم، میزان بقا، هپاتو/ اسپلنومگالی و درصد آماستیگوت ها داخل گسترشهای زخم، کبد، طحال و غدد لنفاوی، اثرگذار باشد. l-arginine از جمله پیش سازهای تولید no می باشند که می توان از آن در این مطالعه استفاده درمانی کرد، به علاوه l-arg سوبسترای فیزیولوژیکی برای آنزیم nos که برای تولید no ضروری است می باشد. هدف: هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر ضد لیشمانیایی داروی l-arg بر لیشمانیا ماژور در موشهای حساس balb/c، از طریق نقش آنتی اکسیدانی آن با القای واسطه های ایمنی همچون no در میزبان، ارزیابی ممانعت از احشایی شدن انگل در اندامهای هدف چون کبد، طحال و غدد لنفاوی و تاثیر آن با التیام زخم لیشمانیا و همچنین تاثیر دارو بر میزان تکثیر انگل در ماکروفاژها است. نوآوری طرح حاضر را می توان در جامع بودن یک مطالعه بر روی موارد کاربرد l-arg در همه اشکال دارویی آن بصورت خوراکی، موضعی و تزریقی بر روی یک سویه واحد بومی از انگل لیشمانیا در یک میزبان واحد با ساختار یکسان ژنتیکی عنوان کرد تا تمامی فاکتورهای مداخله گر در تنوع پاسخهای متفاوت ایمنی میزبان را به حداقل رساند. ضرورت رویکرد به انجام تحقیقی از این دست، و بکارگیری l-arg برای بررسی چگونگی تغییرات پاتولوژیک در میزبان لیشمانیایی با بکارگیری این دارو در پروسه بهبودی لیشمانیازیس بیش از پیش احساس می شود. مواد و روشها: در مطالعه حاضر، برای اولین بار در ایران، منطقه و جهان صورت گرفته است و تاثیرات ضد انگلی l-arg بر روی لیشمانیا ماژور سویه ایران (l. major mrho/ir/75/er) در مدل موشهای حساس balb/c مورد ارزیابی قرار می گیرد. پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور که از محیط کشت برداشت می شوند، شمرده شده و برای آلوده سازی موشها بصورت زیرپوستی استفاده می شود. شش هفته بعد از آلودگی ندول کوچکی در محل تزریق ظاهر می شود که به زخم بزرگی منتهی شده و احشایی می شود. تأثیرات l-arg از نظر تغییرات فیزیوپاتولوژیکی، اندازه و تأخیر در تشکیل زخم، تکثیر آماستیگوت ها درون ماکروفاژها و ردیابی آنها در اندامهای هدف مورد بررسی قرار می گیرد.