خواهرخواندگی، اقدام و حرکتی نمادین برای نشان دادن توافق میان دو شهر جهت توسعه روابط در ابعاد مختلف شهری می باشد. طی تفاهم نامه‏ای مسئولان شهرها متعهد می‏شوند تا در چهارچوب ضوابطی خاص همکاری‏های فنی، عمرانی، فرهنگی، ترافیکی، علمی و آموزشی با یکدیگر داشته باشند. پیمان خواهر خواندگی رابطه ای دوستانه و هدفمند است که به منظور تبادل اطلاعات و تجربیات، توسعه مناسبات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، شهری، فنی و سیاسی میان یک جامعه شهری با جامعه شهری مشابه خارجی برقرار می شود. اصفهان به دلایل گوناگون سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، برخورداری از جاذبه های گردشگری و با توجه به پیشینه تاریخی و فرهنگی و تمدنی، به عنوان پایتخت فرهنگی جهان اسلام در سال 2006و پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی در سال 2010، یکی از شهرهای مهم ایران به شمار می رود. این شهر با سیزده شهر دنیا از جمله شیان چین، کوالالامپور پایتخت مالزی، فلورانس ایتالیا، یاش رومانی، بارسلون اسپانیا، ایروان پایتخت ارمنستان، شهرکویت مرکز کویت، فرایبورگ آلمان، هاوانا پایتخت کوبا، لاهورپاکستان، سن پترزبورگ روسیه، داکار پایتخت سنگال و بعلبک لبنان قرارداد خواهرخواندگی دارد. در این راستا، این نوشتار به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و براساس ترکیبی از رهیافت ارتباطی کارل دویچ و تئوری سازه انگاری در پی پاسخ و بررسی این سوال می باشد که نقش شهرهای خواهرخوانده درافزایش همگرایی و توسعه روابط سیاسی و فرهنگی با اصفهان چیست؟فرض اصلی این رساله بر این است که اصفهان با قابلیتهای فوق در این زمینه نقش موثری در ارتباط با کشورهای دیگر در قالب قراردادهای خواهرخواندگی داشته است.