هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر مدیریت استرس، مدیریت زمان و خودکارآمدی در دانش آموزان دبیرستان های دخترانه شهرستان هیر بود. جامعه آماری پژوهش عبارت است از کلیه دانش آموزان دختر سال اول متوسطه که در سال تحصیلی 91-90 مشغول به تحصیل هستند. نمونه شامل40 دانش آموز دختر می باشد که از طریق نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی است. ابزار پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه مهارت های مقابله با استرس بیلگینز و موس ، پرسشنامه مقیاس باورهای خودکارآمدی عمومی شوارترز وجروسلم ، پرسشنامه مدیریت زمان بارلینگ و همکارانش و پرسشنامه هوش هیجانی برادبری و گریوز. داده ها با استفاده از روش مانکوا و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج نشان داد افرادی که در دوره آموزشی هوش هیجانی شرکت می کنند بیشتر از افرادی که در این دوره شرکت نمی کنند، زمان و استرس خود را مدیریت می کنند و خودکارآمدی بیشتری دارند. همچنین مدیریت زمان با مدیریت استرس؛ مدیریت استرس با خودکارآمدی و مدیریت زمان با خودکارآمدی رابطه مثبت و معناداری داشتند. نتایج رگرسیون نشان داد که مدیریت استرس و خودکارآمدی از روی مولفه های هوش هیجانی قابل پیش بینی است. ولی مدیریت زمان را نمی توان از روی مولفه های هوش هیجانی پیش بینی کرد. یافته ها نشان دادند که 26درصد تغییر در خودکارآمدی و 36 درصد تغییر در مدیریت استرس توسط مولفه های هوش هیجانی تبیین می شود.