یکی از شاخه های پر کاربرد هنر فلزکاری پیش از اسلام و همچنین در دوره اسلامی، ساخت و تولید زیورآلات است. از اوایل اسلام تا دوره قاجار تغییرات زیادی در زمینه جنس، فرم و نقوش انگشتری ها حاصل شد. اما تداوم استفاده از برخی نقوش و فرم های خاص در تزیین این انگشتری ها گویای وجود روح و اصالتی است که به نوعی از فرهنگ ایرانی – اسلامی نشأت گرفته و آنها را از انگشتری های ساخته شده مشابه در همین برهه زمانی در سایر کشور ها و مناطق متمایز می سازد. امروزه در کشور ایران با چنین پیشینه غنی در صنایع دستی و ساخت زیورآلات، متاسفانه این گونه محصولات کشورمان کمتر ویژگی های ناب و اصالت گذشته را با خود به همراه دارند. این معضل علاوه بر اینکه به تدریج باعث دوری و بیگانگی تولیدات ما از فرهنگ و اصالت ایرانی می شود و روح هنر ایرانی را دراین صنایع تضعیف خواهد کرد، بلکه باعث افول هنر و هنرمند ایرانی از جایگاهی خواهد شد که در طول قرن ها از جایگاه شایسته ای برخوردار بوده است. تحقیق حاضر با هدف بررسی خصوصیات ظاهری و ویژگی های هنری انگشتری های ایرانی - اسلامی پس از ورود اسلام به ایران تا زمان قاجار صورت پذیرفته است. این پژوهش با انجام مطالعات کتابخانه ای به بررسی نقش، فرم ،کاربرد و نحوه ساخت نمونه های موجود در کتب مختلف پرداخته و وجهی توصیفی و تشریحی دارد. با توجه به مطالعات انجام شده می توان دریافت که علاوه بر اینکه در هر دوره انگشتری ها دارای ویژگی های منحصر به فردی از نظر نقش، فرم و تزیینات هستند و می توان آنها را در طبقه بندی ها و سبک های خاص هر دوره گنجاند، دارای ویژگی های مشترکی نیز هستند که آنها را از زیورآلات مشابه سایر مناطق در همین برهه از زمان متمایز می سازد.