جنس allium l. متعلق به تیره alliaceae است و دارای حدود 75 گونه در ایران است. خاستگاه این جنس را ایران و افغانستان ذکر کرده اند که اغلب در مناطق کوهستانی می رویند. برخی گیاهان این جنس از سه هزار سال قبل از میلاد مسیح در مصر کشت می شده اند. آنها گیاهانی هستند دو ساله با رشد بوته ای ضعیف، برگ های استوانه ای شکل توخالی که در سال اول با توجه به طول روز مورد نیاز خود تشکیل سوخ یا پیاز داده که در سال دوم با کشت آن ها و پس از ظهور ساقه های گل دهنده تولید بذر می نمایند. گیاهان مختلف این جنس از دیرباز در طب سنتی کاربرد وسیعی داشته اند. آزمایش های بالینی نشان می دهد که آلیل پروپیل دی سولفید موجود در گیاهان این جنس، مسئول کاهش قند خون بوسیله افزایش انسولین موجود در خون و نیز کاهش چربی خون می باشد. در این تحقیق محتوای ترکیبات فنلی و فلاونوئیدی و نیز فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره پیاز و برگ عصاره دو گونه allium (a. iranicum و a. ampeloprasum) با پروتوکل های مختلف به روش اسپکتروفتومتری مورد بررسی قرار گرفت. همچنین اثرات ضدباکتریایی عصاره پیاز و برگ دو گونه فوق با استفاده از روش انتشار دیسک در برابر دو سویه باکتری گرم مثبت و دو سویه باکتری گرم منفی مطالعه شد. نتایج نشان داد که بخش پیاز گونه a. ampeloprasum بیشترین محتوای فنل و فلاونوئید کل را داراست. بررسی فعالیت ضدباکتریایی مشخص کرد که پیاز دو گونه مورد مطالعه فعالیت بسیار قابل توجهی را در برابر باکتری b. cereus و h. influenza نشان می دهند.