قلمرو حجیت قول امام معصوم اعم از امر و سخنان عادی نه در مقام اثبات استناد حدیث که از باب ثبوث و به عنوان بحثی کلامی یکی از مهمترین بحث هایی است که شبهات فراوانی پیرامون آن وجود دارد. در این تحقیق ضمن بررسی جایگاه امام در سخنان بزرگان شیعه در قرون نخستین به اختلاف دیدگاه ایشان و علمای قرون اخیر در مورد تلقی از امامت پرداخته شده است و پس از آن علم و عصمت امام به عنوان مهمترین مبحث در این خصوص در آیات و روایات و عقل مورد بررسی قرار گرفته است . پس از مشخص شدن قلمرو علم و عصمت امام و براهین آن، قلمرو حجیت قول امام معصوم به عنوان یکی از زیر مجموعه های سنت مورد بررسی قرار گرفته است .در این قسمت حجیت قول امام در حوزه های مورد بحث از جمله حجیت سخنان در قلمرو شریعت(احکام عملی) و خارج از آن وسخنان ایشان در علوم بشری و تجربی از جمله طب ،فیزیک و شیمی و امثال آن و سخنان ایشان در خصوص معارف و اعتقادات بررسی می گردد و پس از آن ادله حجیت مطلق بی چون و چرا در همه عرصه ها تبیین گردیده و برخی اشکالات و تالی فاسد های این نوع حجیت بیان میگردد و در نهایت مشخص می گردد که اولا علم امام در تمامی موارد بالقوه است نه بالفعل ثانیا عصمت امام به معنای تطابق قول با واقع نیست و در جایی که امام از ادله ظاهری استفاده می کند و به صراحت بر استفاده از ادله ظاهری تاکید می کند حجیت قول امام متوقف بر حجیت آن ادله ظاهریست و با نفی آن دیگر حجیتی باقی نمی ماند.ثالثا عدم حجیت سخنان امام معصوم به تنهایی در خصوص آن دسته از اصول اعتقادات که باور به آنها تحقیق و تفکر عقلی لازم است، و زیر بنای اعتقاد به اصل امامت هستند. مانند اثبات وجود خدا و ارسال رسل،به دلیل لزوم دور باطل محرز بوده و ادله آن در این تحقیق بیان شده است. در نهایت مشخص می گردد حجیت مطلق به معنی پذیرش بی چون و چرای تمامی سخنان امام در تمامی زمینه ها سخن بی اشکالی نیست .می توان قلمرو حجیت قول امام معصوم را نه نامحدود که محدود به شرایطی دانست که ا لبته این محدوده دایره ای بسیار وسیع را در بر می گیرد که این تحقیق مفصلا به آن پرداخته است.