فعالیت گردشگری امروزه به عنوان یکی از مهمترین و پویاترین فعالیت ها در جهان مطرح است؛ برای دستیابی به موفقیت در توسعه گردشگری، برنامه ریزی در تمام سطوح الزامی است. توسعه گردشگری بدون برنامه ریزی، ضمن این که موفقیتی را در بر نخواهد داشت، جامعه میزبان را با مسائل و مشکلات اجتماعی و محیطی مواجه خواهد کرد. پژوهش حاضر به منظور رتبه بندی شهرستان های ساحلی استان مازندران براساس میزان توسعه یافتگی، برای هدایت برنامه ریزان و سیاستمداران در تعیین اولویت سرمایه گذاری در شهرستان های ساحلی انجام گرفته است. بدین منظور، ابتدا به بررسی وضعیت موجود گردشگری ساحلی پرداخته و مشکلاتی که در مناطق ساحلی به چشم می خورد را مورد بررسی قرار گرفته است. سپس محدوده ساحلی شهرستان های دارای مرز مشترک با دریا را مشخص کرده و به جمع آوری آمار و اطلاعات (تعداد هتل و رستوران و...) در مورد زیر ساخت ها و امکانات جذب گردشگر پرداخته شد و 15 شاخص برای هر یک از شهرستانهای ساحلی استان مازندران در 5 بخش(ترابری و حمل و نقل، بخش اقامتگاه ها و اماکن پذیرایی، بخش سازمان های بازاریابی و مدیریت مقصد، بخش جاذبه ها و در نهایت بخش خدمات رفاهی) تهیه شده است تا این شهرستان ها را از لحاظ توسعه گردشگری ساحلی رتبه بندی کنیم. در این پژوهش رتبه بندی را به کمک روش تحلیل مولفه های اصلی و وزن دهی کیفی انجام داده ایم. که بر اساس نتایج حاصل از رتبه بندی با روش تحلیل مولفه های اصلی نسبت امکانات در شهرستان های ساحلی مازندران به شکل زیر می باشد: رامسر، نوشهر، تنکابن، بابلسر، نور، چالوس، جویبار، بهشهر، ساری، محمودآباد، نکا، گلوگاه. و نتایج حاصل از رتبه بندی به کمک وزن دهی کیفی و از دید کارشناسانه نیز به شکل زیر می باشد: رامسر، چالوس، نور، نوشهر، تنکابن، بابلسر، جویبار، بهشهر، ساری، محمودآباد، نکا، گلوگاه. با استفاده از این رتبه بندی، شهرستان های نیازمند به توجه بیشتر و ایجاد زیرساخت های مناسب را مشخص کرده تا در برنامه ریزی های آتی توجه بیشتری به آنها معطوف گردد.