هدف از پژوهش حاضر بررسی نظرات معلمین پایه چهارم ابتدایی (دخترانه) شهر تهران در سال تحصیلی 91- 1390نسبت به جو اخلاقی کلاس درس در دو نظام ارزشیابی سنتی و توصیفی می­باشد. جامعه آماری شامل کل معلمین پایه چهارم ابتدایی مناطق شمال (3-2-1) و مناطق جنوب (19-18-17) شهر تهران می­باشد که با روش نمونه­گیری تصادفی، منطقه 2 (39 معلم) و منطقه 17 (35 معلم) گزینش شدند. در این پژوهش متغیر مستقل نوع ارزشیابی (سنتی، توصیفی)، متغیر وابسته میزان جو اخلاقی حاکم بر تعامل معلم با دانش­آموزان،دانش­آموزان با معلم / محیط یادگیری، دانش­آموزان با دانش­آموزان و متغیر تعدیل کننده منطقه در نظر گرفته شد. روش پژوهش توصیفی پیمایشی است. ابزار پژوهش پرسش­نامه مقیاس جو اخلاقی مدرسه ابتدایی است که جهت حصول اطمینان از روایی آن توسط صاحب نظران و اساتید راهنما و مشاور مورد بررسی و تأیید قرار گرفت و پایایی پرسش­نامه با اجرای آزمایشی برروی 40 نفراز معلمین با ضریب آلفای کرونباخ 89% به دست آمد. جهت تحلیل داده­ها از روش آمار توصیفی (جدول توزیع فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی (روش آزمون t گروه­های وابسته، تحلیل واریانس دو طرفه) استفاده گردید. نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل اطلاعات نشان داد که بین جو اخلاقی حاکم برکلاس در دو نظام ارزشیابی سنتی و توصیفی تفاوت معنی­داری وجود دارد به این معنا که جو اخلاقی­تری در نظام ارزشیابی توصیفی حاکم است. میزان جو اخلاقی حاکم بر تعامل معلم با دانش­آموزان، دانش­آموزان با معلم / محیط یادگیری، در نظام ارزشیابی توصیفی در منطقه شمال و میزان جو اخلاقی حاکم برتعامل دانش­آموزان با دانش­آموزان در نظام ارزشیابی توصیفی بیشتر حاکم است همچنین جو اخلاقی در نظام ارزشیابی توصیفی در منطقه 2 و17 بیشتر از جو اخلاقی در نظام ارزشیابی سنتی در این دو منطقه بوده است.