در این رساله تلاش شده است شبکه ساختاری که بتواند شهر را هرچه بیشتر به پایداری نزدیک کند، حاصل گردد. با تاکید بر اجزای تشکیل دهنده یک شبکه یعنی خط و نقطه، لایه های مختلفی که لازم و ملزم یکدیگر در رسیدن به الگویی برای شبکه ساختاری پایدار هستند، بازشناسی می گردند. این لایه های شبکه ای عبارتند از: 1)شبکه فضایی که شبکه حمل و نقل و گره ها و مراکز فعالیتی را در بردارد، 2)شبکه اقتصادی(economic network)که شامل کریدورهای سرزنده چند عملکردی و مراکز فعالیتی نقطه ای می شود و 3) شبکه اکولوژیک که کریدورهای سبز و پارک ها یا مناطق حفاظت شده طبیعی را در بر می گیرد. این شبکه ها مثل لایه هایی در تلفیق با هم، شبکه ساختاری پایداری را تشکیل می دهند. فصل مشترک تمام این لایه ها اصل اتصال است بدین ترتیب که بواسطه این لایه ها، عناصر مهم خطی و نقطه ای در سطح شهر به هم پیوند می خورند. به همین خاطر این لایه ها در قالب شبکه بررسی می شوند. شهر های جدید انعطاف پذیری و شکل پذیری بالایی در ساختار دارند و می توانند به مصداقی برای تئوری های جدید طراحی شهری بدل گردند. به همین دلیل شهر جدید سهند، برای درک بیشتر شبکه ساختاری پایدار، به عنوان بستر طراحی شبکه ساختاری پایدار انتخاب شده است.