یکی از گرایشات نوظهور در برنامه ریزی شهری استفاده از اراضی بلا استفاده و متروک در جریان توسعه روز افزون شهر ها و خصوصاً کلانشهر ها است . به مرور زمان استفاده از اراضی در محیط های طبیعی و انسان ساخت تحت تأثیر توسعه قرار می گیرد و در این بین احیای اراضی خالی درون شهر، به یک پاسخ متداول تبدیل شده است , امروزه تغییر اراضی داخل شهر به مراکز فعال شهری؛ به عنوان اقدامی ضروری در میان سیاست گذاران، توسعه دهندگان و سایر ذینفعان مورد توجه قرار گرفته است . از سوی دیگر سرمایه گذاری در شهرها یکی از راه حل های مناسب برای بازتوسعه آنها و برطرف کردن مشکلات و تأمین امکانات مورد نیاز جمعیت شهری است. از این رو این تحقیق به برنامه ریزی اراضی درون شهری به عنوان پاسخی به رشد و توسعه افقی شهر ها می پردازد ؛ و از منظر جذب سرمایه گذاری ها و کمک به پویایی اقتصادی شهر آن را مورد باز شناسی قرار می دهد . هدف اصلی این پژوهش تعیین اراضی دارای اولویت برای سرمایه گذاری است که بر اساس چهار شاخص اصلی پژوهش به چهار دسته اراضی با اولویت بالا، اولویت متوسط ، اولویت پایین و فاقد اولویت تقسیم گردید. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و بهره گیری از سیستم های اطلاعات جغرافیایی gis با به کار گیری مدل تحلیل سلسله مراتبی، انجام شده است .نتایج نشان می دهد که تعداد4835قطعه زمین که 21درصد مساحت حوزه را شامل می شود دارای اولویت سرمایه گذاری بالا می باشند .همچنین 8/59 درصد از اراضی دارای اولویت سرمایه گذاری متوسط می باشد که مجموع این دو گویای پتانسیل بالای حوزه شمال غرب برای جذب سرمایه گذاری ها است . همچنین با بررسی پروانه های ساختمانی اراضی 2000 متر به بالا که در 5 سال اخیر از سوی شهرداری صادر شده ، مشخص شد که 67درصد سرمایه گذاری ها از نوع مسکونی بوده و به لحاظ پراکندگی فضایی 81 درصد آنها در سمت توسعه شهر متمرکز است .