هدایت هیدرولیکی یکی از مهم ترین پارامترهای فیزیکی خاک می باشد. این پارامتر به علت اثر مستقیمی که بر روی فاصله زهکش ها می گذارد از لحاظ فنی و اقتصادی تأثیر بسزایی در یک پروژه آبیاری وزهکشی دارد. برای تعیین هدایت هیدرولیکی از آزمایشات صحرایی و مزرعه استفاده می گردد، اما هزینه بر و زمان بر بودن این آزمایشات و خطاهای سیستماتیک بسیاری که در این آزمایشات موجود می باشد باعث گردید، امروزه برای تخمین دقیق هدایت هیدرولیکی از روش های مختلف درون یابی استفاده گردد. هدف از این تحقیق مقایسه روش های نوین آماری با روشهای کلاسیک در برآورد هدایت هیدرولیکی می باشد، به علت اهمیت هدایت هیدرولیکی در محاسبه فاصله زهکش ها برای مقایسه بهتر اقدام به تعیین فاصله زهکش ها با استفاده مقادیر تخمین زده، شد. در این پژوهش درون یابی مقادیر هدایت هیدرولیکی با روش تیسن و روشهای کریجینگ معمولی، کریجینگ ساده و کریجینگ عمومی انجام شد. برای محاسبه فاصله زهکش ها از معادلات هوخهات و گلور دام استفاده گردید، و نتایج با فواصل محاسبه شده از طریق برنامه endrain مقایسه گردید. در این پژوهش برای رسیدن به کارایی بهتر از لحاظ فنی و اقتصادی هدایت هیدرولیکی برآورد شده به سه دسته کم، متوسط و زیاد تقسیم بندی شد. نتایج حاکی از این بود که روش کریجینگ در حالتی که هدایت هیدرولیکی در دو دسته کم و متوسط قرار دارد، فاصله زهکش ها بیشتر از روش تیسن تخمین می زند. به علت اینکه نسبت اثر قطعه ای به سقف در داده های موجود تقریباً نزدیک به صفر می باشد، هدایت هیدرولیکی در منطقه از همبستگی مکانی بالایی برخوردار می باشد. با مقایسه نتایج به دست آمده، معادله گلور دام تخمین های دقیق تری برای فواصل زهکش های منطقه ارائه کرده است. در روش کریجینگ فاصله مکانی داده ها از یکدیگر در نظر گرفته می شود، با توجه به این مطلب فواصل به دست آمده توسط هدایت هیدرولیکی تخمین زده شده با روش کریجینگ برای محاسبات طراحی سیستم زهکشی از دقت بالاتری برخوردار هستند.