استخراج مایع- مایع با استفاده از سیستم های دو فازی آبی یک تکنیک قدرتمند برای جداسازی و خالص سازی ذرات زیستی می باشد. سیستم های دو فازی محلول آبی از دو پلیمر محلول در آب یا یک پلیمر و نمک محلول در آب ساخته می شوند. رایج ترین سیستم دو فازی آبی مورد استفاده برای جداسازیملکول های زیستی، پلی اتیلن گلیکول/ دکستران یا پلی اتیلن گلیکول/ نمک می باشد. سیستم های پلیمر- نمک- آب در مقایسه با سیستم های پلیمر- پلیمر- آب دارای مزایایی چون ویسکوزیته پایین و هزینه کم هستند. در این کار تحقیقاتی رفتار توزیعی پروتئین آلبومین در سیستم های دو فازی آبی پلی اتیلن گلیکول (peg 6000) و نمک های متفاوتمنیزیم سولفات، سدیم سولفات و آمونیوم سولفات در دمای k15/298 مطالعه شده است. اثرات طول خط ارتباطی و نوع نمک روی ضریب توزیع پروتئین بررسی شده است. نتایج نشان دادند که افزایش طول خط ارتباطی، منجر به افزایش ضریب توزیع می گردد. به علاوه ما نشان دادیم که ضریب توزیع پروتئین در سیستم های حاوی آمونیومسولفات بیشتر از دو نمک دیگر میباشد. علاوه بر آن نتایج نشان داد، هنگامی که غلظت نمک ها در فاز پایین حدود m1/1 است بخش های آبدوست پروتئین کاملاً در دسترس هستند این نتیجه منجر به ماندگاری بیشتر پروتئین در فاز آبی می شود. ضرایب توزیع تجربی با استفاده از یک مدل ویریال اصلاح شده برازش شده اند. نتایج حاصل نشان می دهند این مدل برای سیستم های مورد مطالعه از کارایی خوبی برخوردار است.