یکی از مفاهیم بنیادی در نظریه اجتماعی-فرهنگی برگرفته از ویگوتسکی، مفهوم منطقه توسعه تقریبی است که از نظر برخی از محققان فراگیری زبان دوم یک چارچوب بسیار مفید برای آموزش زبان دوم است. ون لیر (2004) بر این باور است که منطقه توسعه تقریبی در محیط های تقریبی متفاوت از قبیل گروه های همسالان هم سطح، تعامل با همسالان ضعیف تر، کمک گرفتن از همسالان یا بزرگسالان متخصص ودسترسی به منابع شخصی فعال می شود. این مطالعه به بررسی چگونگی تلاش زبان آموزان زبان دوم برای توسعه توانش تعاملی خود با انجام وظایف و فعالیت های تعاملی مشترک در گروه های مختلف منطقه توسعه تقریبی و ساختارهای شراکتی می پردازد. مفهوم توانش تعاملی برای اولین بار توسط کرامش (1986) مطرح شد و سپس توسط یانگ (2011) به عنوان مدل جایگزین مدل های توانایی زبانی پیشنهاد گردید. بدین منظور، تست توانش تعاملی با تکیه بر مدل یانگ توسعه داده شد و در پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. سه کلاس دست نخورده زبان خارجی انگلیسی در دانشگاه شهرکرد انتخاب و سپس گروه های همسالان متخصص-نوآموز، برابر و گروه شاهد تعیین شدند.گروه های منطقه توسعه تقریبی طی چهار هفته فعال سازی منطقه توسعه تقریبی به انجام وظایفی از قبیل تکمیل گفتگو، شکاف اطلاعاتی، تصمیم گیری و افعال کلامی پرداختند. دانشجویان این وظایف را با تعامل با شریک هایی با منطقه توسعه تقریبی از پیش تعیین شده انجام دادند. تعاملات اشتراکی و متقارن و غیر متقارن آن ها در گروه های منطقه توسعه تقریبی به صورت صوتی ضبط وسپس جهت تشخیص توسعه توانش تعاملی در زبان دوم بررسی شد. از رویکردی چند جانبه (کمی و میکروپیدایش) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان در گروه های منطقه توسعه تقریبی برابر و متخصص-نوآموزعملکرد بهتری در آزمون توانش تعاملی ودرتعاملات در طول زمان در مقابل گروه شاهد غیر منطقه توسعه تقریبی داشته اند. همچنین تحلیل میکروپیدایشی از قسمت های تعاملی نشان داد که توانش تعاملی در زبان دوم در گروه های منطقه توسعه تقریبی از زمان پیش آزمون تا پس آزمون توسعه یافته است.