رضایت از زندگی به متغیرهای متفاوتی بستگی دارد که یک سوی این نیازها به حکومت، سوی دیگر آن به جامعه و در نهایت به خود شخص بر می گردد و پدیده ای است که پیامدهای خاص خود را دارد و با مقولات مهم مانند بیگانگی، کاهش اعتماد اجتماعی و بی هنجاری در ارتباط است. هدف از این تحقیق بررسی عوامل تاثیرگذار بر رضایت افراد است. بررسی عوامل تاثیرگذار بر رضایت از آن جهت بااهمیت است که عنصر رضایت یکی از عناصر اساسی نظم، وفاق و همبستگی اجتماعی است. از سوی دیگر باید توجه داشت که تداوم و گسترش آن باعث کمرنگ شدن تعهد افراد به نظام ارزشی و اعتماد آنان نسبت به سایر اعضای جامعه شده و چه بسا منشا بسیاری از تحولات اجتماعی شود. در این تحقیق سه رویکرد روانشناسی نیاز، جامعه شناسی ورویکرد روانشناسی اجتماعی مورد بررسی قرار گرفت.در اجرای این تحقیق از دو روش مطالعه اسنادی و میدانی (پیمایشی ) سود برده شد. جامعه آماری این تحقیق شامل شهروندان تهران بین گروه سنی 15 تا 65 سال (اعم از زن و مرد) می باشند. برای انتخاب حجم نمونه از فرمول عمومی کوکران استفاده گردید و بر این اساس 385 نفر به عنوان حجم نمونه تحقیق انتخاب شد. در این تحقیق روش نمونه گیری خوشه ای و مطبق استفاده شد. به منظور جمع آوری اطلاعات در بخش پیمایش از پرسشنامه استفاده شده است. به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از آزمونهای پارامتریک همبستگی و رگرسیون استفاده شد. نتایج ماتریس همبستگی بین متغیرهای تحقیق نشان داد که دو متغیر ازخودبیگانگی و انزوای اجتماعی رابطه معکوس و متغیرهای پایگاه اقتصادی-اجتماعی، روابط اجتماعی، عزت نفس و حمایت های اجتماعی رابطه مستقیمی با رضایت از زندگی دارند. پایگاه اقتصادی-اجتماعی ضعیف ترین رابطه و حمایت های اجتماعی قوی ترین رابطه را با رضایت از زندگی دارند.نتایج حاصل از رگرسیون دو متغیره نیز حاکی از آن است که حدود 13 درصد از تغییرات رضایت از زندگی توسط روابط اجتماعی قابل تبیین است. پایگاه اقتصادی – اجتماعی حدود 3 درصد، عزت نفس حدود 12 درصد و حمایت های اجتماعی حدود 23 درصد از تغییرات رضایت از زندگی را تبیین می کنند. این سه عامل تاثیر افزایشی بر میزان رضایت داشتند. اما ازخودبیگانگی حدود 5 درصد و انزوای اجتماعی حدود 15 درصد از تغییرات رضایت از زندگی را تبیین می کنند و تاثیر این دوعامل نیز بر رضایت از زندگی افراد منفی بود. واژگان کلیدی: رضایت از زندگی، روابط اجتماعی، عزت نفس، حمایت اجتماعی، از خودبیگانگی.