این مطالعه به بررسی نقش نوع شخصیت مترجمان در کیفیت ترجمه متون ادبی پرداخت و به طور اخص به ویژگی های شخصیتی حسی و شهودی تاکید نمود. 63 دانشجوی مقطع لیسانس رشته مترجمی زبان انگلیسی در این تحقیق شرکت کردند. دو ابزار در این مطالعه به کار گرفته شد: آزمون شخصیت مایر بریگز و آزمون ترجمه. مدل هوس (1997) به منظور تحلیل ترجمه های شرکت کنندگان و تعیین خطاهای آنها مورد استفاده قرار گرفت. به منظور تعیین وجود تفاوت معنادار میان خطاهای افراد حسی و خطاهای افراد شهودی آزمون تی تست مستقل گرفته شد. نتایج حاکی از آن بود که افراد شهودی عملکرد بهتری نسبت به افراد حسی نشان داده اند. بر اساس نتایج آزمون تی تست در گروه زنان مورد مطالعه افراد شهودی در قیاس با افراد حسی عملکرد بهتری داشته اند اما در گروه مردان مورد مطالعه تفاوت معنا داری میان عملکرد افراد حسی و عملکرد افراد شهودی نشان داده نشد. در آخر به منظور تعیین وجود تفاوت معنادار میان میانگین موارد حذف شده در ترجمه گروه حسی و میانگین موارد حذف شده در ترجمه گروه شهودی و نیز تعیین وجود تفاوت معنادار میان میانگین ترجمه های نادرست تحت الفظی در ترجمه های دو گروه شخصیتی دو آزمون تی تست به طور مجزا انجام شد. نتایج آزمون نشان داد در ترجمه های گروه حسی ترجمه های نادرست تحت الفظی بیشتری به چشم می خورد اما گروه حسی در قیاس با گروه شهودی حذفیات کمتری در ترجمه های خود دارند. این تحقیق مزایای آگاهی مترجمان از نوع شخصیت خود را آشکار می سازد چرا که در فرایند یادگیری و افزایش مهارت های ترجمه آنان را قادر به درک نقاط ضعف و قوت خویش می کند.