با اختراع عکاسی در سال 1839 و ثبت اولین عکس ها توسط نگاتیوهای شیشه ای و همچنین پیشرفت های صنعت چاپ، تصاویر عکاسی شده بر روی شیشه توسط گراوورساز ظاهر و به صورت کنتاکت در آمده ، و در اختیار نقاشان گذاشته می شد، آنها نیز بنا به سلیقه خود دخل و تصرفی در آن انجام داده و طراحی می کردند. با آغاز صنعت چاپ، تولید نوشته های خبری به صورت انجام و گسترده می شد. طی سال های متمادی هنر چاپ به سرعت سراسر اروپا را فرا گرفت و به پیشرفت های قابل ملاحظه ای دست یافت که منجر به چاپ نشریات متعدد در اکثر نقاط جهان، از جمله ایران شد. فتوژورنالیسم شاخه ای از عکاسی است که عکاسان برای مستند کردن زندگی از آن بهره می گیرند، مانند عکس هایی که در رسانه های خبری می بینیم. این تصاویر، زندگی جاری، علایق انسانی، حوادث و رویدادها را نشان می دهند و همچنین با توجه به اوضاع و شرایط جامعه در هر برهه ای از زمان تأثیرات خاص خود را بر آن خواهند گذاشت. در ایران بعد از اختراع عکاسی و گسترش آن در تمامی مرزهای جغرافیایی برابر سال 1848 گشایش عکاسخانه ها در تهران و شهر های بزرگ ایران رو به فزونی یافت، در دوران قاجار تعداد آنها از حد شمارش خارج بوده است. عکس های این دوره بیشتر پرتره و خود نگاری هایی است که شروع آن در دوره ناصرالدین شاه قاچار بود. عکاسی در ایران، ابتدا از پشت دیوارهای قصر و استودیوها پا گرفت و بعدها از پشت دیوار عکاسخانه ها به میان مردم و عرصه عمومی راه یافت به نحوی که تمامی جریانات و حرکت های جمعی مردم را ثبت می کرد.