این پژوهش تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی را در میان دانشجویان زبان انگلیسی در میکروسیستم ایران بررسی کرد. بدین منظور، یک مدل تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی بر اساس تئوری و پژوهش های قبلی ارائه شد و با استفاده از روش مدل یابی معادلات ساختاری تست شد. این مدل روابط بین تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی، اعتماد به نفس ارتباطی، انگیزه، محیط کلاس، نگرش به یادگیری زبان انگلیسی، و عملکرد یادگیری زبان را بررسی مکند. بر این اساس، پرسشنامه ای در میان 243 دانشجوی زبان انگلیسی در مشهد توزیع شد. قبل از تست مدل، ساختار عاملی سازه ها با استفاده از روش تحلیل عامل تاییدی روایی شد. نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان زبان انگلیسی در ایران بصورت میانه تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی دارند، استرس زبانی کمی دارند، خود را بصورت میانه مطمئن به ارتباط به زبان انگلیسی می دیدند، معلم خود را بصورت متوسط حامی می دیدند، همکلاسی های خود را بسیار حامی می دیدند، تکالیف کلاس را بصورت متوسط مفید می دانستند، و نگرش بسیار مثبتی به یادگیری زبان داشتند، و بیشتر انگیزش درونی برای یادگیری زبان انگلیسی داشتند. مدل پیشنهاد شده به خوبی با داده ها تناسب داشت. نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که محیط کلاس قوی ترین پیش بینی کننده تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی در ایران است. اعتماد به نفس ارتباطی نیز بصورت مستقیم تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی را پیش بینی کرد. انگیزه بصورت غیر مستقیم از طریق اعتماد به نفس ارتباطی به تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی تاثیر گذاشت. عملکرد یادگیری زبان بصورت غیر مستقیم از طریق اعتماد به نفس ارتباطی بر تمایل به ارتباط به زبان انگلیسی تاثیر گذاشت. علاوه بر این، محیط کلاس بصورت مستقیم بر نگرش، انگیزه، و اعتماد به نفس ارتباطی تاثیر می گذارد.