افسردگی یکی از شایع ترین بیماری های روانی است که به زمان و مکان و شخص خاصی محدود نیست. افسردگی سطح کارآیی فرد را پائین می آورد و خسارت های اقتصادی، اجتماعی و انسانی فراوانی را به جوامع تحمیل می کند. بنابراین هدف پژوهش حاضر مطالعه اثربخشی دو روش درمانی nlp و شناخت درمانگری گروهی برای درمان افسردگی و سپس مقایسه میزان تأثیرگذاری هر کدام از این دو روش درمانی می باشد تا نتایج در اختیار جامعه علمی قرار گرفته و در درمان افسردگی مورد استفاده قرار گیرد. روش کار: جامعه مورد پژوهش کلیه بیماران افسرده زن و مرد بستری در بیمارستان فارابی کرمانشاه می باشد از این میان تعداد 60 بیمار (30 زن و 30 مرد) به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. این پژوهش از نوع پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه افسردگی (فرم کوتاه) می باشد که توسط افراد نمونه تکمیل شد. نمونه ها در 4 پروه 15 نفره شامل دو گروه (یک گروه 15 نفره زن و یک گروه 15 نفره مرد) تحت جلسه آموزش nlp و 2 گروه دیگر (15 نفر زن و 15 نفر مرد) تحت جلسه آموزش شناخت درمانگری قرار گرفت تا میزان اثربخش بودن یا نبودن این روش های درمانی مشخص شود. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش آزمون وابسته و برای تعیین معناداری اختلاف بین گروه ها از تحلیل واریانس یک طرفه استفاده گردید. در سطح معناداری 05/0 بحث و نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر تفاوت معناداری را بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون گروه ها نشان داد.نتایج نشان داد روش درمانی nlpدر بهبود افسردگی بیماران افسرده زن وبیماران افسرده مرد بیمارستان فارابی کرمانشاه موثر است. همچنین روش درمانی شناخت درمانی گروهی در بهبود افسردگی بیماران افسرده زن وبیماران افسرده مرد بیمارستان فارابی کرمانشاه موثر است.تحلیل واریانس یکطرفه اختلاف معناداری را بین نتایج شناخت درمانی گروهی زنان نسبت به سه گروه دیگر در پس ازمون نشان داد، اما بین سه گروه دیگر تفاوت معناداری از نظر میزان اثر وجود نداشت.. این نتایج پیشنهاد می کند که هر دو شیوه شناخت درمانی گروهی و nlp را می توان به عنوان شیوه های جایگزین جهت درمان افسردگی مورد استفاده قرار داد