برنج غذای اصلی مردمان جهان و کشور ماست و بررسی های متعددی در جهت افزایش کیفیت و کمیت آن سالانه انجام می شود. تغییرات پارامترهای رشد و تجمیع یکسری ترکیبات در گیاه برنج رابطه زیادی با تغییرات غلظت عناصر از جمله سیلیسیم در محیط رشد دارد. در این تحقیق اثرافزایش سیلیس طی سه مرحله برداشت در طول دوره رشد روی بعضی پا رامترهای مورفولوژیکی مانند سطح برگ، تعدادپنجه، قطر ساقه، ارتفاع گیاه، وزن خشک ساقه، برگ، وزن خشک کل، طول برگ و پارامترهای فیزیولوژیکی از قبیل مقدار کلروفیل a وb، پرولین، لیپید، پروتئین، رسانایی و عناصری مانند آهن، منگنز، روی و سیلیس را در ساقه و برگ و دانه و اجزاء عملکرد بررسی شد. آزمایش در غالب طرح تصادفی کرت های خرد شده در واحد زمان در محیط کشت گلدانی در چهار سطح کودی گرانوله با غلظت های (0،1.5، 3، 4.5 گرم در 10 کیلوگرم خاک) و محلول پاشی اسپری با غلظت 0، 2، 4، 6 سانتیمتر مکعب روی برگ ها انجام شد. آنالیز صفات نشان داده است که با مقایسه کاربرد سیلیس به صورت گرانول و اسپری، هر دو در جهت افزایش ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی موثرهستند که در این مورد کاربرد به روش اسپری موثرتر است. هر دو فرم سیلیس به کار برده شده سبب افزایش سطح برگ، طول برگ، تعدادپنجه، قطر ساقه، ارتفاع گیاه، وزن خشک ساقه، برگ و وزن خشک کل شده است که تغییرات ایجاد شده از نظر آماری معنی دار است، همچنین سیلیس در سطح سلولی سبب افزایش ضخامت لایه کوتیکول، افزایش قطر سلول های (پارانشیم برگ، آوند چوبی و آبکش) مقدار کل کلروفیل و به خصوص کلروفیل نوع a شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهد از نظر آماری سیلیس مقدار پرولین، آهن، منگنز، روی را در برگ ها، ساقه و دانه کاهش داده است. از طرفی مقدار پروتئین، لیپید و سیلیس را در گیاه برنج رقم شیرودی افزایش داده است، به نظر می رسد تغییرات صفات مورفولوژیکی در گیاه برنج رقم شیرودی رابطه زیادی با تغییرات پارامترهای فیزیولوژیکی دارد. به طوریکه این تغییرات با افزایش صفاتی مانند تعداد خوشه، طول خوشه، تعداد دانه پر، کاهش تعداد دانه پوک، افزایش وزن هزار دانه همراه است.