هدف این مطالعه، تاثیر تمرینات میل زدن باستانی و پرس سینه در دو حالت انقباض ایزومتریک و ایزوتونیک بر روی تقویت عضلات سینه ای بزرگ و دلتوئید بود. به این منظور، 20 نفر مرد سالم غیر ورزشکار ( سن:85/1±6/22 سال، وزن: 4/12±8/75 کیلوگرم، قد: 82/5±5/177 سانتی متر ) در غالب دو گروه تمرینی میل باستانی و پرس سینه به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای ثبت فعالیت الکتریکی عضلات کمربند شانه از دستگاه الکترومایوگرافی مدل -xvi emg300maو برای اندازه گیری نیروی عضلات از دستگاه دینامومتر مدل j tech استفاده شد. فعالیت الکترومایوگرافی سطحی عضلات سینه ای، دوسربازویی، سه سر بازویی، دلتوئید قدامی، دلتوئید میانی و دلتوئید خلفی و حداکثر قدرت عضلات کمربند شانه در طی اجرای دو مهارت پرس سینه و میل باستانی قبل و بعد از اجرای پروتکل تمرین ثبت شد. فرکانس نمونه 2500 مورد استفاده قرار گرفت.سیگنال های خام با استفاده از فیلتر پایین گذر hz 500 و فیلتر بالا گذر hz 10 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تحلیل آماری با استفاده از روش آنالیز واریانس با اندازه های تکراری( repeated measurement) برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد کهrms عضلات سینه ای بزرگ، دو سر بازویی، سه سر بازویی، دلتوئید قدامی، دلتوئید میانی و دلتوئید خلفی در گروه پرس سینه (گروه 1) به ترتیب 36/1، 15/0، 11/1، 07/1، 34/0 و 14/0 و برای گروه میل باستانی ( گروه 2) به ترتیب 27/0، 40/0، 22/0، 38/0، 13/0 و 10/0 بوده است. بعد از دوره تمرین، rms همان عضلات برای گروه 1 به ترتیب 27/1، 12/0، 34/0، 64/0، 27/0 و 17/0 و برای گروه 2 به ترتیب 92/0، 30/0، 22/0، 17/0، 09/0 و 09/0 بوده است. بعد از دوره تمرین افزایش نیروی عضلانی در گروه میل باستانی 3% بیشتر از گروه پرس سینه بود. اما تفاوت معنی داری در افزایش نیروی عضلانی در قبل و بعد از دوره تمرین بین دو گروه دیده نشد. نتیجه گیری: تمرین میل باستانی به اندازه تمرین پرس سینه قدرت عضلات کمربند شانه را افزایش می دهد. هر دو روش تمرینی( پرس سینه و میل باستانی ) به مراتب برای تقویت عضلات کمربند شانه می تواند مورد استفاده قرار گیرد.