سالانه مقادیر قابل توجهی عملیات لایروبی انجام می‎شود، با توجه به ماهیت این مصالح نحوه برخورد با این مصالح حائز اهمیت است. روش‎های مختلفی برای برخورد با مصالح لایروبی شده وجود دارد که یکی از این روش‎ها تخلیه آن در آب‎های آزاد است. در این روش، نگرانی حاصل از امکان‎پذیر بودن جاگذاری دقیق مصالح در محل مشخص شده و میزان تلفات مصالح در حین تخلیه وجود دارد. برای پیش‎بینی بهتر از سرانجام این مصالح لازم است، رفتار مصالح پس از تخلیه و فرآیندهای حاکم بر آن شناخته شود تا از این طریق بتوان پیش‎بینی‎های کوتاه مدت و بلند مدت در رابطه با اثرات مربوطه را اتخاذ نمود. هدف از این تحقیق بدست آوردن شناخت بهتر در مورد نحوه عملکرد مصالح پس از تخلیه در کوتاه مدت می‎باشد، از آنجا که جمع‎آوری اطلاعات میدانی در این مورد مشکل می‎باشد و انجام آزمایش نیز هزینه و زمان‎بر است، نتایج حاصل از مدل موجود (stfate) می‎تواند رهیافت مناسبی برای قضاوت در مورد نحوه پخش مصالح و تأثیرات جانبی آن داشته باشد. زمانیکه توده‎ای از مصالح از یک بارج تخلیه می‎شود بصورت یک ابر ذره‎ای شکل نامنظم در آب فرو می‎رود. در صورتیکه ذرات به اندازه کافی کوچک باشند تا در ابتدا به صورت معلق باقی بمانند، حرکت ابر مشابه ترمال هوای گرم است که در اتمسفر به سمت بالا صعود می‎کند. مدل ابر ذره‎ای موجود از تئوری حرارتی و روش یکپارچه با استفاده از ضرائب ثابت درون‎آمیختگی (?)، پسایی (cd)، و جرم اضافه (cm) استفاده می‎کنند. با استفاده از این مدل سعی شده است تا چگونگی تأثیرگذاری عوامل مختلف (عمق، جریان، حجم مصالح) بر نحوه پخش مصالح لایروبی شده پس از تخلیه در آب می‎باشد. تأثیر تغییر عمق، سرعت جریان بر روی فاصله مرکز جرم ابر ذره‎ای، شعاع ابر ذره‎ای،مدت زمان ته‎نشست مصالح و حداکثر ضخامت مصالح ته‎نشین شده مورد بررسی قرار گرفته است.