هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر سرمایه فرهنگی و عادت واره بر طلاق عاطفی بوده است. در پژوهش حاضر، از روش پیمایشی از نوع تبیینی استفاده شده است. ابزار اندازه-گیری پرسشنامه محقق ساخته می باشد. جامعه آماری این پژوهش زنان متأهل 25تا 70سال می باشند که به مراکز مشاوره در منطقه سه تهران مراجعه کرده بودند. با استفاده از شیوه نمونه گیری تصادفی ساده، حجم نمونه برابر با 230 نفر به عنوان پاسخگویان تحقیق انتخاب شدند. متغیر وابسته ی تحقیق میزان طلاق عاطفی بوده که سعی شد اثرات متغیرهای مستقل (انواع سرمایه فرهنگی و عادت واره) بر آن مورد سنجش قرار گیرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش آمار توصیفی و جداول مربوطه و نمودارهای آن و برای آزمون فرضیات نیز از ضریب همبستگی پیرسون، آزمون استقلال، رگرسیون و آزمون تحلیل واریانس استفاده کرده ایم. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که درصد بالایی از اعضای نمونه با سطح بالایی از طلاق عاطفی مواجه می باشند. وجود تأثیر عادت واره ها بر طلاق عاطفی مورد تأیید قرار گرفته است که در بین مولفه های عادت واره بالاترین تأثیر بر طلاق عاطفی را مولفه ارتباطات اجتماعی داشته است. اما طبق یافته های پژوهش تأثیر انواع سرمایه های فرهنگی(تجسم یافته، عینیت یافته، نهادینه شده) بر طلاق عاطفی معنادار نمی باشد.