ادبیّات تطبیقی به عنوان سبکی نوین از سبک های پژوهش ادبی، حوزه های پژوهشی مختلفی را مورد بررسی قرار می دهد، یکی از این حوزه ها، بررسی جریان های فکری و نگرشی دو شاعر یا نویسنده است چرا که در ادبیّات تطبیقی بیش از هر چیز می توان به نقاط وحدت اندیشه و نگرش بشری نسبت به یک موضوع پی برد، معمولاً هر شاعر و نویسنده با سرودن شعر و بیان نوشته خود در پی تبیین نگرش و جهانبینی خودنسبت به یک موضوع است. از همین رو عشق و عاشقانه سرایی از دیرباز مورد توجه اقوام و ملل مختلف در حوزه ادبی و غیر ادبی بوده است به طوری که آثار فراوانی در همین مورد نوشته شده است، از همین جهت نادر نادرپور، شاعر معاصر فارسی زبان و نزار القبّانی، شاعر مشهور عرب که عشق به صورت پایه و اساس نوشته-های شعری آنها مطرح است معمولاً با خلق تصاویر و زبان عشقی خود، نگرش و جهانبینی خود را نسبت به این موضوع نشان داده اند و این که از چه نگاهی به این موضوع نگریسته اند. پژوهش حاضر سعی بر آن دارد نگاه و نوع نگرشی که دو شاعر در عاشقانه های خود نسبت به عشق ارائه داده اند مورد بررسی قرار دهد. چرا که با بررسی اشعار عاشقانه آنها می توان به اندیشه و نگرش مشترک یامتفاوت آنهانسبت به این موضوع تا حد زیادی واقف شد.