بررسی ساختار ورشکستگی لایحه جدید قانون تجارت ،درصدد تبیین این است که لایحه مزبور چه رویکرد و نو آوری هایی را در قیاس با قانون تجارت 1311 با اصلاحات و الحاقات بعدی و قانون اداره تصفیه امور ورشکستگی مصوب 1318 و سایر قوانین مرتبط ، در باب حقوق ورشکستگی تجار اعم از حقیقی و حقوقی مقرر داشته و چه قواعدی را جهت احیا و تجدید سازمان شرکت های تجارتی و تجار حقیقی متوقف پیش بینی نموده و چه راهکاری جهت برون رفت از دوگانگی موجود در خصوص تصفیه امور تجار ورشکسته( مدیر تصفیه یا اداره تصفیه امور ورشکستگی حسب مورد ) ارائه داده است و همچنین ایرادات وارده به مقررات این لایحه چیست. این لایحه بر خلاف مقررات فعلی از تنها آیین رسیدگی به امور تجار متوقف که همانا آیین ورشکستگی به صرف توقف در تادیه دیون است دست کشیده و دو آیین را جهت رسیدگی به امور تجار متوقف پیش بینی نموده است که عبارتند از : 1- آیین بازسازی اعم از آیین بازسازی بنگاه های تجارتی که مخصوص شرکت های تجارتی بوده و از قالب طرح های بازسازی پیش بینی شده، جهت تجدید سازمان بنگاه یاری میگیرد و آیین بازسازی تجار حقیقی که در قالب انعقاد قرارداد ارفاقی با بستانکاران انجام میشود 2- آیین ورشکستگی که برای تجاری در نظر گرفته شده که یا مشمول بازسازی نبوده اند یا در آیین بازسازی موفق به انجام تعهدات ما فی الذمه نگردیده و برای آنها سند عدم امکان بازسازی صادر شده است. آیین بازسازی تجار ، توسط دو ابزار اجرایی سازمان بازسازی و در راس آن هیات تشخیص صورت گرفته و صدور حکم ورشکستگی در صلاحیت دادگاه تخصصی به نام دادگاه تجارتی قرار گرفته است و تصفیه امور تاجر ورشکسته نیز به عهده سازمان تصفیه امور ورشکستگی محول گردیده است.

چکیده: جنگ جهانی دوم که در پی یک سلسله مناقشات سیاسی در سال 1939 میلادی آغاز شد، پیامدهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی متعددی در ایران داشت. حضور نظامی متفقین در ایران در خلال سال های 1324-1320، همواره مورد توجه بسیاری از مورخان بوده است. دولت های فروغی، احمد قوام، علی سهیلی، بیات، صدر الا شرف و حکیمی در این مقطع زمانی روی کار آمدند. فروغی به عنوان نخستین نخست وزیر پس از برکناری رضاشاه، نقش تعیین کننده ای در آرامش بخشیدن به اوضاع ایفا کرد. دوران نخست وزیری قوام، به بحرانهای اقتصادی ناشی از حضور متفقین در ایران و تبعات ناشی از جنگ جهانی دوم در ایران سپری شد. دوره سهیلی با کنفرانس سران متفقین در ایران همراه بود که به کنفرانس تهران مشهور گردید. در دوره ای بعد به دلیل فراغت حاصل شده از جنگ از یکسو و نیز فقدان حاکمیت مطلقه رضاشاه، فعالیت احزاب سیاسی از سرگرفته شد و فضای باز سیاسی به وجود آمد که زمینه ای فعالیت گسترده احزاب پس از سال 1324 را فراهم نمود. به طور کلی ویژگی اصلی سال1320-1324 و دغدغه اصلی دولتهای ایران طی آن دوران درگیری با تبعات ناشی از حضور متفقین در ایران و مسائل مربوط به پس از جنگ در حوزه ملی و بین المللی بود. رساله حاضر در صدد است تا با روش تاریخی و با استفاده از کتاب ها، اسناد و مدارک به بررسی وضعیت دولت های ایران در جریان اشغال متفقین پرداخته و تأثیر حضور متفقین در روند سیاسی و اجتماعی و اقتصادی ایران را به بحث بگذارد. در این رساله این پیش فرض مطرح است که رویکرد دولت نسبت به اشغال ایران در خیلی از موارد انفعالی و ناشی از قبول خواسته های متفقین بود. بنابراین موضع انفعالی دولت در سیاست خارجی و عدم ثبات سیاسی در مسایل داخلی باعث فشار اقتصادی بر مردم و بحران های اجتماعی گردید. واژگان کلیدی: جنگ جهانی دوم، متفقین، دولتهای ایران، اشغال