طی سال زراعی 1376 از مجموع 21 مزرعه سیب زمینی، تعداد 256 نمونهء آلوده گیاهی جمع آوری گردید و پس از کشت قسمت های از ساقه، استولن، ریشه و غده کاملا 105 ایزوله که مشخصات مرفولوژیکی آنها مشابه قارچ rhizoctonia بود شناسایی گردید، که پس از رنگ آمیزی هسته ها و بررسی واکنش آناستوموز هیف ها، به روش agarfilm با ایزوله استاندارد ag(1-11,bi) بجز ag8, ag10 نتایج زیر بدست آمد: 71/5 درصد ایزوله شناسایی شده متعلق به گروه آناستوموزی ag3، 10/5 درصد متعلق به گروه آناستوموزی ag4 و 4/7 درصد متعلق به گروه آناستوموزی ag2-1 و 12/3 درصد متعلق به رایزوکتونیاهای دو هسته ای (bnr) و 1 درصد ایزوله ها با هیچیک از گروه های استاندارد، آناستوموز ندادند. طی این بررسی مشخص گردید که ایزوله های گروه ag3 از کلیه قسمت های زیرزمینی گیاه سیب زمینی قابل جداسازی بوده و این گروه قادر به ایجاد اسکلروت در کلیه اندامهای زیرزمینی گیاه می باشد. 100 درصد اسکلروت های روی غده متعلق به گروه ag3 می باشند و همچنین در این نمونه برداری ag3 با بیشترین فراوانی و شدت بیماری زایی بعنوان مهمترین گروه ایجاد شانکر طوقه و ریشه در گیاه سیب زمینی اهمیت داشته و پس از آن به ترتیب گروه های ag4 و ag2-1 فراوانی بیشتری داشتند. این اولین گزارش از شناسایی گروههایی آناستوموزی ag2-1 و ag4 از مزارع سیب زمینی می باشد. تلاش برای تولید مرحله تلومورف ایزوله های مختلف علی رغم استفاده از هفت روش گوناگون با موفقیت روبرو نبود. الکتروفورز پروتئین های محلول ایزوله های گروه های شناخته شده به روش sds-page انجام گرفت و الگوهای پروتئینی گروه ها با یکدیگر تفاوت بارزی را نشان داده و بین ایزوله های متعلق به یک گروه آناستوموزی، الگوی پروتئینی یکسان بود و تنها در بین ایزوله های متعلق به گروه ag4 هماهنگی لازم مشاهده نگردید. نتایج حاصله از الکتروفوروگرام ثابت می کند که می تواند به عنوان معیاری برای تفکیک گروههای آناستوموزی از یکدیگر مورد استفاده قرار گیرد.