دست یابی به سلامت، نه صرفاً به عنوان یک هدف، بلکه به منزله منبعی در زندگی روزمره است که در نهایت می تواند منجر به افزایش احساس مثبت نسبت به زندگی و توانایی خویشتن یابی در افراد گردد. سبک زندگی انتخابی افراد بر وضعیت سلامتی آنان تأثیر گذار است. کنترل عوامل خطر در سبک زندگی و عادات بهداشتی مانند تغذیه نادرست، فقدان فعالیت ورزشی، استعمال سیگار، مصرف الکل و مواد مخدر تقریبا سبب کاهش حدود 50 درصد از مرگ های زود هنگام می شود. بر این اساس پژوهش حاضر به دنبال این بود که عوامل اجتماعی- روانی موثر بر سبک زندگی بهداشتی را بررسی کرده و ارتباط سبک زندگی بهداشتی را با باورهای دینی، سرمایه فرهنگی، سلامت عمومی و متغیرهای زمینه ای (سن، جنس و تأهل) آزمون نماید. روش انجام پژوهش، پیمایش بود. جامعه آماری، افراد 50-15 سال شهر سنندج بود. که 400 نفر به عنوان نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه ی محقق ساخته بود که جهت تعیین اعتبار آن از اعتبار سازه به روش تحلیل عاملی و جهت تعیین پایایی از همسانی درونی به روش آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی( فراوانی، درصد و میانگین) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، تحلیل رگرسیون دو متغیره و چند متغیره) با کاربرد نرم افزار spss استفاده گردید. نتایج نشان داد که میزان رعایت سبک زندگی بهداشتی بالا بود. در این پژوهش، متغیرهای باوهای دینی، سرمایه ی فرهنگی، سن و تأهل با میزان رعایت سبک زندگی بهداشتی رابطه معنی داری برقرار کرده بودند. اما بین متغیر سلامت عمومی و سبک زندگی بهداشتی رابطه ی معنی داری ملاحظه شد.