این پژوهش در پی بررسی اثربخشی مدل درمانی "پرورش ذهن شفقت ورز" (cmt) بر میزان افسردگی، اضطراب، خودانتقادی (در دو سطح مقایسه ای و درونی شده) و نشخوارفکری بیماران افسرده می باشد. به همین منظور 19 تن از بیماران افسرده به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (9 نفر) و کنترل (10 نفر) قرارگرفتند و مداخله (در دو سطح پرورش ذهن شفقت ورز و عدم مداخله) اجرا شد. شرکت کنندگان مجموعه مقیاس های افسردگی بک (bdi)، اضطراب(as) ، سطوح خودانتقادی (lscs)، نشخوار فکری (rrq) و شفقت به خود (scs) را پیش از مداخله، پس از آن و دو ماه بعد از آن (مطالعه ی پیگیری) تکمیل کردند. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد cmt منجر به کاهش میزان افسردگی و اضطراب گروه آزمایشی در مطالعه ی پیگیری گردید و تعامل مداخله و شفقت به خود، اثر معناداری بر روی میزان نشخوارفکری افراد نشان داد و افراد با شفقت به خود بالاتر سود بیشتری از مداخله کسب کردند و نشخوار آن ها کاهش یافت. این مطالعه شواهد جدیدی درمورد شرایط تأثیرگذاری cmt بر افراد افسرده نشان داد، مبنی بر اینکه میزان رگه ی شفقت به خود اولیه ی مراجعان، نقش تعیین گری در نوع استفاده آن ها از درمان دارد.