صنعت گردشگری یکی از فعالیتهای مهم اقتصادی در قرن اخیر می‏باشد و برنامه ریزی درگردشگری برای دستیابی به توسعه این صنعت، امری ضروری می‏باشد.با توجه به بازار تنگاتنگ رقابت در این مقوله با برنامه ریزی و فعالیت مضاعف میتوان گوشه ای از این بازار را در دست داشت. محیط های بکر طبیعی اکوتوریستی و ژئوتوریستی زیادی در ایران وجود دارند که اکثر آنها ناشناخته مانده اند.چابهار یکی از این مناطق بکر است که دارای توان های طبیعی نادر از جمله گل فشان ها، کوه های مریخی و مینیاتوری، جنگل های حرا و تالاب های زیبا، با جانوری کمیاب بنام گاندو میباشد که متأسفانه از نظر گردشگری مورد بی مهری قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی توان های طبیعی چابهار برای جذب گردشگر می باشد که در ادامه با بررسی این پتانسیل ها می توان ادعا کرد که علاوه بر این توان ها، اقلیم چابهار نیز سهم بسزائی در رشد گردشگری این منطقه دارد. هدف دیگر بررسی نقش تبلیغات و رسانه های ارتباط جمعی و سازمان های ذیربط در شناساندن منطقه چابهار و جذب گردشگر بوده که با تکمیل پرسشنامه از گردشگران و تجزیه و تحلیل این داده ها، نتیجه گیری می شود که این سازمان ها سهم بسیار اندکی در معرفی جاذبه های چابهار به گردشگران داشته اند و بیشتر آنها از طریق معرفی آشنایان و دوستان با منطقه آشنا شده اند. در انتها از مسئولین و کارشناسان مرتبط با گردشگری ومقیم چابهار نظر خواهی بعمل آمد و پس از بیان مشکلات منطقه چابهار، راهکارهایی نیز ارائه گردید که امید است در جهت رشد گردشگری منطقه موثر واقع شود.