سیاست بیمه ی اجتماعی به منظور مدیریت برخی از آسیب های اجتماعی از طریق صندوق بیمه ی اجتماعی روستاییان و عشایر در سطح روستاهای کشور اجرا می گردد، با این وجود، در صورتی که مورد استقبال قرار نگرفته و نهادینه نگردد، نتیجه ی مطلوبی به همراه نخواهد داشت. این پژوهش با هدف ارائه مدلی برای نهادینه‏سازی بیمه‏ی اجتماعی در بین روستاییان شهرستان کبودرآهنگ با استفاده از فن پیمایش انجام شد. آزمودنی های این تحقیق شامل 320 نفر از روستاییان بیمه شده ی این شهرستان با استفاده از روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش نیز پرسشنامه بود که روایی آن توسط گروهی از کارشناسان و متخصصان و پایایی آن از طریق یک مطالعه‏ی مقدماتی مورد تأیید قرار گرفت. بر اساس نتایج تحقیق، متغیرهای موثر بر نهادینه سازی بیمه ی اجتماعی در قالب سه عامل شناختی– هنجاری، فرهنگی– اجتماعی، و تنظیمی دسته بندی گردید که عامل شناختی، شامل مواردی همچون آگاهی، آموزش، ارتباط کارگزار و بیمه شده، دسترسی به کارگزار و برآورده شدن انتظارات بیمه شدگان، عامل فرهنگی- اجتماعی شامل نگرش، اعتماد سازی، سرمایه ی اجتماعی، مشروعیت و ضرورت و بالاخره عامل تنظیمی، قوانین و مقررات مربوط به بیمه‏ی اجتماعی را شامل گردید. با وجود نگرش نسبتاً مطلوب روستاییان بیمه شده نسبت به صندوق بیمه، سطح دانش و اطلاعات آنها کم بود و آموزش، مهمترین انتظار بیمه شدگان بود اکه از طرف صندوق و کارگزاران برآورده نشده بود همچنین مهمترین مشکل موجود در قوانین مربوطه از نظر آنها، فقدان خدمات درمانی بود. بر اساس یافته های تحقیق، پیشنهاد گردید صندوق بیمه ی اجتماعی روستاییان به موضوع ایجاد آگاهی در ارباب رجوع توجه نموده و با بهره گیری از ظرفیت رسانه های انبوهی و توان فنی کارگزاران، بستر اطلاع رسانی مناسب و فراگیر را برای جامعه ی روستایی فراهم نماید.