در این رساله سعی شده است ابتدا با شناخت رابطه ی فرهنگ و معماری به بررسی مولفه های فرهنگی موثر در معماری پرداخته شود. با تحلیل این رابطه مشخص شد که توجه به زمینه ی طرح میتواند فصل مشترکی میان این دو باشد. سپس به شناخت مفهوم و پیشنیه زمینه گرایی پرداخته و با شناسایی ابعاد مختلف این گرایش ، مولفه ها مختلف و نمونه های شاخص آن در معماری ملی و بومی ما مورد مطالعه و شناسایی قرار گرفت. بدون شک گستردگی مقیاس زمینه گرایی و اهمیت کاربرد آن در معماری بحران زده ی امروزی را نمی توان نادیده گرفت. در ادامه نتایجی حاصل شد که در واژه ای جامع می تواند به این معنی باشد که اگر قرار است رابطه ای بین فرهنگ یک جامعه با محیط های ساخته شده ی معماری آن برقرار شود، عوامل مربوط به این مجموعه که شامل تناسبات ،نظم ،ترکیب اجزاء ،عناصر و روابط بین آنها و همچنین نماد ها و نشانه ها می شود، می بایستی برگرفته از آن فرهنگ و گویای مضامین مربوط به مبانی نظری و نگرشها و نظرات آن فرهنگ باشد. گمان می رود با توجه و کاربرد این عوامل در معماری طرح اثری خلق شده است که بتواند ارتباط مناسبی با کاربران خود برقرار کرده و نمایش دهنده ی فرهنگ و تمدن ایران زمین باشد.