سرمایه گذاران و اعتبار دهندگان تمایل دارند در شرکت هایی سرمایه گذاری نمایند که جریان نقدی آزاد بالایی داشته باشند زیرا جریان نقدی آزاد به عنوان معیاری برای اندازه گیری عملکرد شرکت ها می باشد و وجه نقدی را نشان می دهد که شرکت ها پس از انجام مخارج لازم برای نگهداری یا توسعه دارایی ها در اختیار دارند. همچنین افزایش جریان نقدی آزاد عاملی مشوق در انجام رفتارهای فرصت طلبانه مدیران و افزایش مشکلات نمایندگی می باشد. در این تحقیق کارآیی ساختار مالکیت و خط مشی بدهی بعنوان مکانیزم هایی برای کاهش مشکلات نمایندگی بین سهامداران، بستانکاران و مدیران در استفاده بهینه از جریان های نقدی آزاد مورد بررسی قرار می گیرند. این پژوهش درصدد است تا رابطه بین جریان وجوه نقد آزاد، خط مشی بدهی و ساختار مالکیت را مورد بررسی قرار دهد. به همین دلیل تعداد 106 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1385 تا 1389 از طریق روش حداقل مربعات سه مرحله ای (3sls) مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها نشان می دهد که سطح جریان نقدی آزاد با خط مشی بدهی رابطه منفی و معناداری دارد، همچنین نتایج حاکی از آن است که تمرکز مالکیت با سطح جریان نقدی آزاد رابطه منفی و معناداری دارد اما بر خلاف پیش بینی ها مالکیت نهادی و مالکیت مدیران با سطح جریان نقدی آزاد رابطه مثبت و معناداری دارد. این یافته ها می تواند برای استانداردگذاران حسابداری از جهت ارائه داوطلبانه اطلاعات و همچنین برای سیاست گذاران بورس در جهت الزام شرکت ها به افشاء جریان های نقدی آزاد مفید باشد.