ایجاد دهانه های بزرگ در طبقه تحتانی سازه های بلند جهت ایجاد ورودی مناسب از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این پایان نامه، ابتدا سیستم های سازه ای و تکنیک های مختلفی که می توان با استفاده از آنها حذف ستون را انجام داد، ارائه شده است. در ادامه از بین تمامی سیستم های ارائه شده، سه سیستم اصلی با محوریت سیستم لوله در لوله، انتخاب شدند. لازم به ذکر است که علاوه بر سیستم های اصلی، سازه ای به عنوان سازه مبنا که هیچ گونه حذف ستونی در لوله پیرامونی آن رخ نداده است نیز در نرم افزار etabs2000 مدل گردید. سیستم اول با استفاده از تیر عمیق انتقالی در طبقه تحتانی، سیستم دوم با استفاده از تیر های قوسی شکل در چند طبقه تحتانی و سیستم سوم با استفاده از تجمیع سه ستون مجاور در یک ستون ( تقریباً مشابه آنچه که در ساختمان های تجارت جهانی انجام شده بود) توانسته اند سازه را در حذف ستون های مورد نظر یاری برسانند. تمامی سیستم ها از منظر ابعاد پلان، مشخصات هسته، مشخصات مصالح، نوع اسکلت، بارگذاری، تعداد طبقات و ارتفاع یکسان بوده و در سه حالت سی، چهل و پنجاه طبقه مدل گردیدند. میانگین تغییر مکان جانبی نسبی قاب دو و سه دهانه در سازه با تیر های قوسی شکل 26 درصد کمتر از مقدار ماکزیمم تغییر مکان جانبی نسبی سایر سیستم ها می باشد. نیروی ناشی از تحلیل دینامیکی طیفی وارد بر طبقات سازه بدون قطع ستون کمتر از دیگر سیستم ها بوده به طوریکه میانگین نیروی طبقات در این سیستم 19 درصد کمتر از میانگین هر سیستم دیگری می باشد. اندیس لنگی برش سازه با تیر قوسی شکل کمترین پراکندگی نسبت به معیار سنجش (1.0) و بالاترین شاخص صلبیت خمشی (35) را دارد. کمترین افزایش لنگر تیرها در محدوده حذف ستون مربوط به سیستم تجمیع ستون بوده این در حالیست که، سیستم تیر قوسی شکل کمترین وزن اسکلت (kg/m? 1050) را به خود اختصاص داده است. با توجه به این نتایج در انتها سازه با سیستم تیرهای قوسی شکل رفتار مناسبتری را نسبت به سایر سیستم ها از خود نمایش داد.