در بیشتر پژوهش ها، عامل هایی بازدارنده همچون زمان و هزینه باعث می شوند که به جای استنباط بر اساس نمونه ی کامل به سراغ نمونه ی سانسور شده برویم. هدف این پژوهش بسط و گسترش استنباط آماری برای پارامترهای مکان و مقیاس توزیع لاپلاس بر اساس برآوردگرهای ماکسیمم درستنمایی از یک نمونه سانسور شده نوع دوم است. براساس کمیت های محوری بازه های اطمینان دقیق و آزمون فرض ها ساخته می شوند. با شرطی کردن مقدماتی بر روی تعدادی از مشاهداتی که کمتر از میانه جامعه هستند، توزیع کمیت های محوری به عنوان آمیخته ای از ترکیبات خطی و نسبتی از ترکیبات متغیرهای تصادفی نمایی استاندارد بیان می شوند که محاسبه چندک های این کمیت های محوری را ساده می کند. جدول های چندک نیز برای حالت نمونه کامل ارائه می شود. بنابراین می توان گفت که دو دستاورد مهم این پژوهش که می توان به آن اشاره کرد از این قرار است: در آغاز ابزارهای مورد نیاز برای یافتن بازه ی اطمینان دقیق و آزمون فرض ها تحت مدل لاپلاس نیاز داریم فراهم می شود که اغلب از توزیع نرمال استفاده می شود و سپس جدول هایی برای به کارگیری از کمیت های محوری مشخص خواهد شد.