در این مطالعه ابتدا اگزروژل های teos و tmos به روش سل- ژل سنتز شدند. و سپس برای بوجود آوردن بار مثبت در سطح این اگزروژل ها، سطح جاذب در تماس با کاتیون های zn, cd وni قرار داده شد. در مرحله بعدی اگزروژل های اصلاح شده به عنوان جاذبی برای جذب ترکیبات 2- کلروفنول، 2و4- دی کلروفنول و 2و4و6- تری کلروفنول به صورت سیستم ناپیوسته مورد استفاده قرار گرفتند. پارامترهای متعددی از جمله تأثیر زمان تماس، ph، مقدار جاذب و دما بر جذب ترکیبات کلروفنولی بررسی شدند. هم چنین مدل های مختلف ایزوترم های جذب تعادلی ازجمله لانگمویر، فروندلیچ، تمپکین و دوبینین-راداشکویچ مورد مطالعه قرار گرفته و ثابت های مربوطه تعیین شدند. این مطالعات نشان داد که مدل ایزوترم لانگمویر مطابقت خوبی با داده های جذبی دارد. مطالعات سینتیکی روی مدل های مختلفی مانند: مدل شبه-درجه اول، شبه-درجه دوم، الوویچ و نفوذ درون ذره ای انجام گرفت. مدل سنتیکی شبه-درجه دوم با داده های تجربی مطابقت بسیار خوبی داشت. بررسی های ترمودینامیکی نشان دادند که فرایند جذب خود به خودی می باشد. همچنین نتایج نشان دادند که اگزروژل های اصلاح شده در قیاس با اگزروژل های خالی جذب بهتری را نسبت به ترکیبات کلروفنولی دارند. بنابراین، اگزروژل های teos و tmos اصلاح شده یک جاذب موثر و توانا برای جذب ترکیبات کلروفنولی، در محلول های آبی می باشند.