پیش بینی می شود در سال های آینده‏، شبکه های ارتباطی وسایل نقلیه به یک تکنولوژی کلیدی با رشد قابل توجه تبدیل می شود. در شبکه های ارتباطی وسیله ی نقلیه به وسیله ی نقلیه‏، با توجه به ماهیت بدون زیرساخت این شبکه ها‏، تضعیف شدید ناشی از سیار بودن فرستنده و گیرنده‏‏ دایورسیتی مشارکتی را به یک روش قابل قبول برای بهبود کارایی مخابرات با نرخ بالا تبدیل می کند. اگر چه دایورسیتی مشارکتی اخیرا توجه زیادی را به خود معطوف کرده است‏، مقالات موجود در این زمینه‏ عمدتا محدود به مدل کانال رایلی است. یک توصیف واقع بینانه تر از کانال ارتباطی مربوط به وسایل نقلیه‏، مدل رایلی دوتایی است. این پایان نامه با در نظر گرفتن مدل رایلی دوتایی برای کانال ارتباطی ‎‎دو وسیله ی نقلیه‏، به تحلیل احتمال خطا برای سناریوهای مختلف ارسال مشارکتی می پردازد. در این پایان نامه‏، در ابتدا به بررسی عملکرد یک سیستم مشارکتی با پروتکل های کدگشایی و ارسال تطبیقی‏، تقویت و ارسال‏، و کدگشایی یا تقویت و ارسال در ‎‎یک سیستم ارتباطی میان وسایل نقلیه می پردازیم و احتمال خطای سمبل را به دست می آوریم و نشان می دهیم که بهره ی عملکرد پروتکل ترکیبی کدگشایی یا تقویت و ارسال نسبت به دو پروتکل دیگر به موقعیت رله وابسته است. در قسمت بعدی این پایان نامه، عملکرد سه پروتکل تقویت وارسال مبتنی بر تقسیم زمان‏ را در یک سیستم تک رله ای بررسی می کنیم و بهینه سازی توان را بر اساس کمینه کردن معیار احتمال خطای بیت‏ برای این پروتکل ها مطالعه می کنیم و نشان می دهیم که با بهینه سازی توان ارسالی می توانیم به بهره ی عملکرد قابل توجهی دست پیدا کنیم. در انتهای این پایان نامه، احتمال خطای یک سیستم چند رله ای دو سویه ی دو فازه و سه فازه با رله ی تقویت و ارسال را بررسی می کنیم و نشان می دهیم که با ارسال سه فازه می توانیم به احتمال خطای کمتر و مرتبه ی دایورسیتی بیشتری دست پیدا کنیم.