در این تحقیق، به «اثر برنامه ریزی ورزشی در اوقات فراغت بر سلامت روان شناختی کارگران مشاغل سخت» پرداخته شده و سوال اصلی تحقیق بدین ترتیب تدوین گردید که برنامه-ریزی ورزشی در اوقات فراغت، به چه میزان بر سلامت روان شناختی موثر است؟ روش پژوهش حاضر توصیفی بوده و از نوع زمینه یابی می باشد. لازم به ذکر است، جامعه آماری را تمامی کارگران مشاغل سخت در شرکت ایران خودرو و سایپا تشکیل می دهند که تعداد کل آن ها در حدود 11000 نفر می باشند که از این تعداد با تأکید بر مفروضه تحقیقات زمینه یابی، 120 نفر به-عنوان حجم نمونه مکفی با استفاده از فُرم بازسازی شده پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه سوتا-2 (mmpi-2rf) مورد سنجش قرار گرفتند و با استفاده از مدل آماری تحلیل رگرسیون چندمتغیری، به بررسی اثرات برنامه ریزی ورزشی بر سلامت روان شناختی پرداخته شد. یافته های تحقیق نشان داد که برنامه ریزی ورزشی بر شاخص های بالینی «نارسایی تفکر»، «نارسایی هیجانی»، «نارسایی رفتاری»، «ضعف روحیه»، «شکایات جسمانی»، «هیجانات مثبت پایین» و «فعالیت-گرایی هیپومانیک»؛ شاخص های مشکلات ویژه «شکایات عصب شناختی»، «درماندگی- ناامیدی»، «ناکامی»، «اضطراب»، «شکایات عصب شناختی»، «ترس های چندگانه مشخص»، «ترس های محدودکننده رفتار»، «پرخاشگری» و «مشکلات خانوادگی» و در نهایت، شاخص آسیب شناسی روانی «پرخاشگری»؛ موثر می باشد. کلید واژه ها: برنامه ریزی ورزشی، اوقات فراغت، سلامت روان شناختی